Ali bin Heyti var ki,evliyadan biridir.
Yıllarca insanları, gafletten etti tenvir.

Henüz yedi yaşında, açıldı kalb gözleri.
Hem de pek tesirliydi nasihat ve sözleri.

İnsanlar, sohbetinde bulurdu çok menfaat.
Yüzyirmi yaşlarında, Irak’ta etti vefat.

Bu zat, Ebül Vefa’nın en baş talebesiydi.
Onun en çok sevdiği, kıymetli gözdesiydi.

Ali bin Heyti idi, o devrin kutbu hatta.
Her şey, onun feyziyle gelirdi mahlukata.

Yani her bir canlıya rızık gönderilmesi,
Dertlerin, belaların hemen giderilmesi,

Bilcümle hastaların şifa bulması bile,
Olurdu, o zamanlar, onun vasıtasiyle.

(Kutb-u aktab), lazımdır her devirde muntazam.
Çünkü âlem, onunla bulur ahenk ve nizam.

Biri ölse, yerine, getirilir başkası.
Çünkü onsuz, âlemin, olmaz nizam bulması.

Seyyid Abdülkadir-i Geylani de, onu hep,
Över ve gösterirdi saygı, hürmet ve edep.

Hatta buyururdu ki: (Bilcümle evliyalar,
Bizim sohbetimizden, feyiz ve nur aldılar.

Biz de, onun feyzinden istifade ederiz.
Çünkü ondan, herkese, yayılır nur ve feyiz.)

O da, Gavs-ı a’zama pek çok hürmet ederdi.
Ona gidecek olsa, muhakkak guslederdi.

Talebesine dahi emrederdi bunu hep.
Derdi ki: (Gösteriniz, ona çok saygı, edep.

Hatta kalbinizi de, her kirden pâk ediniz.
Sultanın huzuruna gidiyoruz zira biz.)

Kapısında bekler ve girmezdi (Gir!) demeden.
Ve tir tir titrer idi, içeriye girmeden.

O, buyurur idi ki: (Ne için titriyorsun?
Sen, Irak beldesinin asayiş memurusun.)

Hep derdi ki: (Ölüme hazır ise birisi,
Ölünce, onun kabri olur Cennet bahçesi.

Kim de mevti yadına getirmiyorsa zinhar,
Cehennemden bir çukur olur ona o mezar.

Ey insan, biri sana ne mübareksin dese.
Başkası da, bilakis tam aksini söylese.

Birinci söz, daha çok gidiyorsa hoşuna,
Sen, kötü bir kişisin, al aklını başına.

Çünkü iyi bir insan, iyi bilmez kendini.
Kusurlu, bozuk görür hatta her amelini.

Aynaya baktığında, iğrenir kendisinden.
Küçük görür kendini, müminlerin hepsinden.

Kötü olan kul ise, iyi görür kendini.
Günahına aldırmaz, beğenir amelini.

Bir kimse onu övüp, eylese çok iltifat,
Sevinir, memnun olur, bilir onu hakikat.)