Seyyid Fehim Arvasi, büyük bir evliyadır.
Kalblere tesir eden nasihatleri vardır.

Onu gören kimseyi, kaplardı neşe, sevinç.
Yüzünden tebessümü, noksan olmaz idi hiç.

O, bir gün buyurdu ki: (Dünya, küçük ve dardır.
Bunun için burada, sıkıntı, darlık vardır.

Her kim sıkılıyorsa, dünya işleri için,
Demek kalbi, dünyaya dönüktür o kişinin.

Ahirete dönerse, bulur rahat ve huzur.
Zira ona giden yol, geniş, hatta sonsuzdur.

Kavgalar, dar yerlerde gelirler hep meydana.
Zira herkes, kendini çıkarır ön plana.

Herkes, menfaatini kayırır, haset eder.
Herkes, (Dünya malına, ben sahip olayım) der.

Az malı, çok kimseler edince böyle talep,
Dünya sıkıntısının menşei de budur hep.

Almayı düşünenin, sıkıntısı çok olur.
Veren ise, daima bulur rahat ve huzur.

Hem vermek üzerine kurulmuştur dinimiz.
Veren el, alan elden, hep üstündür ve aziz.)

Bir gün ona sordular: (Efendim, neden acep,
Hakiki Müslümanlar, güler yüzlü olur hep?)

Buyurdu: (Güler yüzlü olur mümin esasen.
Zira mümin olmanın, şiarı budur zaten.

Zira halis Müslüman, ölümü unutmaz hiç.
Ölümü çok anmak da, verir neşe ve sevinç.

Çünkü ölüm, başıdır sonsuz bir yolculuğun.
Hazırlanmak lazımdır, bu sefere çok yoğun.

İnsan, dünyada bile, çıksa bir kısa yola,
Bir kaç gün evvelinden, koyulur hazırlığa.

Ölüm seferininse, değildir günü belli.
Zira hep ani gelir insanların eceli.

İşte bu yolculuğu, çok düşünen bir insan,
Yapar hazırlığını, gelmeden henüz o an.

Bu dünya hayal olup, gayet kısa zamandır.
Sonsuza nisbet ile, ömür, sanki bir andır.

Bunun da çoğu gitti, azı kaldı geriye.
Kavuşmaya bakmalı, rıza-i ilahiye.

Ölüm uyandırmadan, uyanalım ki şu an,
Yoksa, mahşer gününde, oluruz gayet pişman.)

Bir gün de buyurdu ki: (Kardeşlerim, faraza,
Cemiyet bir bedendir, fertler de birer aza.

Birinin ayağına, batsa ufak bir diken,
Onun acısı ile, sızlanır bütün beden.

Vücudun neresinde olsa bir dert ve maraz,
Onun sıkıntısıyla, insan rahat olamaz.

İşte bir memleketin fertleri de böyledir.
Birisi hasta olsa, hepsi üzüntüdedir.

Bunun için herkese, davranın güzel, iyi.
Herkesle hoş geçinip, üzmeyin hiç kimseyi.)