Ömer bin Abdülaziz, bir gün Hasan Basri’ye,
Mektup yazdı, Bana bir nasihat eyle diye.

Buyurdu ki: (Ya Ömer, bu dünya bir hayaldir.
Ona gönül kaptırmak, kul için fena haldir.

İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar.
Bugün bilmeseler de, yarın iyi anlarlar.

Kimi sevindirirse bu dünya bir işinde,
Üzücü bir şey vardır mutlak neticesinde.

Bu dünyada sevinen, aldanmıştır muhakkak.
Bugün iyi görünen, fenadır yarın mutlak.

Bu dünyada, nimetle bela bir aradadır.
Bugün biraz sevinsen, yarın bir hüzün vardır.

Karşına ne gelecek, bilinmez aşikâre.
Ki, insan ona göre alsın tedbir ve çare.

Arzuları yalancı, emelleriyse boştur.
İyilikleri keder, güzelliği nahoştur.

Rahatlık ve musibet zamanında da insan,
Bir çok tehlikelerle karşılaşır çok zaman.

İndallah zerre kadar kıymeti yok dünyanın.
Bugün bilinmese de, bilinir elbet yarın.

İsa aleyhisselam şöyle buyurmuşlardır:
(Bineğim ayaklarım, katığımsa açlıktır.

Abam yün, ışığım ay, suyum nehir ve ırmak.
Dünyada benden zengin bir kimse yok muhakkak.)

Yine bir başkasına buyurdu ki bir zaman:
(Yalnız halis amelle kurtulur yarın insan.

Cennet de, bir insanın, ederek halis niyet,
Yaptığı amellerin mükafatıdır elbet.

Dışın, içe uyması lazımdır ki muhakkak,
Eğer böyle olmazsa, olur o dinde nifak.)

Bir gün de buyurdu ki: (Merak edersen eğer,
Ki, dünya, senden sonra nasıl bir hale girer?

İlk ölenlerden sonra, nasıl olduğuna bak.
Zira senden sonra da, öyle olur muhakkak.

Tövbenin, şartlarına uygun olması için,
Halis pişman olması lazım gelir kişinin.

Ve sadece dil ile kabul olmaz istiğfar.
Bırakmış olmalıdır günahı da a’zalar.

Bir tövbe, şartlarına uygun olmazsa eğer,
O da, başka tövbeye muhtaç olur bu sefer.

Kişi, küçük yaşında başlarsa din ilmine,
Yazı yazmak gibidir, bu, mermer üzerine.

İlmi, ihtiyarlıkta öğreneninse hali,
Olur su üzerine yazı yazmak misali.

Hak teâlâyı bilen, tanıyan, Onu sever.
Dünyayı seven ise, soğur ve nefret eder.

Mümin, boş işler ile iştigal etmez asla.
Baktığı ibret olur, her işi de ihlasla.

Âlimler olmasaydı, dünyada olmazdı tad.
Onların varlığıyla gönüller olur abad.)