Resulullah, hazret-i Ali’yi çok severdi,
Bir şey yiyecek olsa, o da yesin isterdi.

Bir gün huzurlarına, kuş eti getirdiler.
Onu yemeden önce, şöyle dua ettiler:

(Ya Rabbi, kullarından çok sevdiğin birini,
Gönder de, onun ile yiyelim kuş etini.)

Resulün bu duası, müstecab oldu hemen.
Hazret-i Ali geldi oraya çok geçmeden.

Bir gün de Resulullah, tertib edip bir ordu,
Düşmanın üzerine, harbe gönderiyordu.

Hazret-i Ali dahi, var idi o orduda.
O Server, onun için, bulundu bir duada.

Buyurdu ki: (Ya Rabbi, Ali dönene kadar,
Bana ömür ihsan et, göreyim onu tekrar.)

Bir gün yine mescitte, kılıyorken o namaz,
Sadaka talep etti bir fakir ondan biraz.

Hatta hazret-i Ali, rükuda idi o an,
Yüzüğünü çıkarıp, bıraktı parmağından.

Onun bu hareketi, makbul geldi Allah’a.
Bir âyet nazil oldu hemen Resulullaha.

Maide suresinden, ellibeşinci âyet,
Gelerek, kendisini, Rabbimiz eyledi meth.

Bir gün de Resulullah, Aliyyül Mürteza'ya,
Buyurdu: (Ya Ali, sen, benziyorsun İsa'ya.

Yahudiler, ona çok düşmanlıklar ederek,
Annesi Meryem'e de, iftira ettiler pek.

Hıristiyanlar ise, çok aşırı sevdiler.
Kendi makamından da, yukarı yükselttiler.)

Kendisi de, bununla alakalı olarak,
Buyurdu: (Benim için, yoldan çıkar bazı halk.

Zira benim sevgimi, sürerek ileriye,
Çok düşmanlık yaparlar, bir kısım sahabiye.

Benim hiç muhabbetim yok böyle insanlara.
Onların sevgileri, samimi değil zira.

Yine bazıları da, bana çok buğzederler,
Ama bazı eshabı, güya fazla severler.

Bu iki grup dahi, ehl-i sünnet değildir,
Doğru yoldan ayrılmış, yani cehennemliktir.)

Yine buyurdular ki Allah’ın Sevgilisi:
(Gökte, çok perdelerden geçtim Mirac gecesi.

Yükselip, bir makama geldim ki en nihayet,
Orada bir ses duydum, derdi ki: Ya Muhammed!

Senin baban İbrahim, ne güzel bir pederdir.
Senin kardeşin Ali, ne güzel biraderdir.)

Yine Resul-i ekrem, şöyle haber verdi ki:
(Cennetin direğidir, Ali ve ehl-i beyti.)