Peygamber efendimiz, hadis-i şeriflerde,
Aliyyül Mürteza'yı, övmüştür birçok yerde.

Mesela buyurdu ki: (Ali halk olmasaydı,
Fatıma'ya münasip, bir kimse bulunmazdı.

Kim Ali'ye düşmanlık beslerken ölse eğer,
O, imansız olarak ruhunu teslim eder.)

Bir gün de buyurdu ki kendisine hitaben:
(Ya Ali, sen her şeyi, iste yalnız Rabbinden.

Bilmediğin bir şeyi, sorduğunda insanlar,
Bilmiyorum demekten, utanma yine zinhar.

Güler yüzlü, cömert ol, kimseyi kırma sakın.
Bu üçü, şiarıdır zira her Müslümanın.)

Enes bin Malik dahi, şöyle rivayet eder:
Bir gün Resulullahla, otururduk beraber.

Ensardan Ebu Ukayl, sordu Resulullahtan:
(Senden sonra en üstün, kimdir bu insanlardan?)

(Ebu Bekr-i Sıddık'tır) diye cevap verince,
(Ondan sonra kim?) diye, sordu yine hemence.

Resulullah, (Ömer'dir) buyurunca cevaben,
(Ömer'den sonra kimdir?) diye sordu o hemen.

(Osman ibni Affan'dır) buyurunca o Server,
(Peki, Osman'dan sonra, kimdir?) dedi bu sefer.

Peygamber efendimiz, buna dahi cevaben,
(Aliyyül Mürteza'dır) buyurdu ona hemen.

Hazret-i Peygamberin cevabı üzerine,
Ebu Ukayl, dedi ki Allah’ın Resulüne:

(Anam, babam ve canım, yoluna feda olsun.
Niçin amcan oğlunu, sona bırakıyorsun?

Halbuki Ali senin, kardeşin değil midir?
Niçin onun ismini, en sona ettin tehir?)

O Server buyurdu ki ona cevap olarak:
(Bütün Peygamberleri, yaratıp cenâb-ı Hak,

Gönderdi her birini, birbirlerinden sonra.
Beni, en son olarak, gönderdi insanlara.)

Peygamber efendimiz, devam edip sözüne,
Şöyle izah buyurdu, bu mevzuda hem yine.

(Benim, Peygamberlerin sonuncusu olarak,
Gelmemin, bir zararı oldu mu ki en ufak,

Ali’nin de, hilafet sırasında, en sona,
Kalması, bu bakımdan bir zarar versin ona.

Ve ayrıca Adem'in yaratıldığı andan,
Kıyamet gününe dek, ne kadar ehl-i iman,

Geldi ve gelecekse, onların her birinin,
Ecrini, bana dahi verir Rabbil âlemin.

Ve yine yeryüzünde, şarktan tâ garba kadar,
Allah’a iman eden, varsa nice insanlar,

Onların kazandığı sevapları da aynen,
Ali’ye bağışladı Hak teâlâ tamamen.)