Sahabe, bir gazadan dönmüşlerdi zaferle,
Çok miktarda ganimet geçmişti hem de ele.

Peygamber efendimiz, o ganimet malından,
Mücahid gazilere, dağıtıyordu o an.

Velakin birer hisse verir iken herkese,
Aliyyül Mürteza'ya, vermişti iki hisse.

Bu durumu görünce, birtakım münafıklar,
Hemen asker içinde, dedikodu yaptılar.

Dediler ki: (Peygamber, amcasının oğluna,
İltimas eyleyerek, iki pay verdi ona.)

Resulullah üzülüp, çıktı hemen minbere.
Şöyle hitab eyledi, o zaman gazilere:

(Ey insanlar, bu harpte, küffârın ordusunu,
Bilen var mı acaba kimin susturduğunu?

Kâfirleri korkutan müthiş naraları, hep,
Kimin attığını da, bilir misiniz acep?)

Mücahidler, cevaben dediler ki bahusus:
(Evet ya Resulallah, biz onu biliyoruz.

Ablak bir ata binmiş, yeşil sarık başında.
Sanki dağlar titrerdi, her nara atışında.

O, hamle yaptığında, sanki yer sallanırdı.
Her kılıç sallayışta, nice başlar alırdı.

Lakin o, kılıcını, küffâra vurduğunda,
Bir bulut kaplıyordu etrafını o anda.

Bu yüzden göremezdik, biz onu tam olarak.
Lakin yerde görürdük, kesik baş, kol ve ayak.)

Peygamber efendimiz, buyurdu ki o zaman:
(Kardeşim Cebrail'di, o şekilde savaşan.

Giderken de dedi ki: Ganimet hissemi, siz,
Ali'nin hissesine, ilave eyleyiniz.

Bunun için Ali'ye, iki hisse vermiştim.
Yoksa amcam oğluna, iltimas etmemiştim.)

Bir gün de, bir akarsu taşarak birdenbire,
Hayli ziyan vermişti, etrafta ekinlere.

Halk hazret-i Ali'ye gelip rica ettiler.
(Dua buyurunuz da, su azalsın) dediler.

(Peki!) deyip, az sonra, çıktı kapı dışına.
Resulün sarığını, koymuş idi başına.

Giymişti üzerine, hem onun abasını.
Elinde tutuyordu, mübarek asasını.

Hasan ve Hüseyin'i, alarak hem yanına,
Ata binip geldiler, o suyun kenarına.

Asa ile, o nehre bir işaret buyurdu.
Suyunun seviyesi, azalıp yine durdu.

İkinci işaretle, seviye indi yine.
Üçüncüde geldi tam normal seviyesine.

(Bu kadar kâfi midir?) diye sual ettiler.
İnsanlar, (Yeter!) deyip, teşekkür eylediler.