Hatice validemiz, radıyallahü anha
Yok idi hatunlardan akıllı ondan daha.

Hem de çok güzel idi, onun hüsn-ü cemali.
Asil ve temiz olup, üstün idi her hali.

Malı dahi çok olup, zengindi o zamanlar.
Çok idi bu sebepten, ona talip olanlar.

Lakin o, hiçbirine etmedi muvafakat.
Duymadı hiçbirine, bir ilgi ve iltifat.

Çünkü rüya görmüştü bu hususta o önce.
Onun tecellisini, bekliyordu gün gece.

O Serverin hanımı olmakla şereflenmek
Arzusu, günden güne, şiddetleniyordu pek.

Bunu, Nefise hatun, sezip girdi araya,
Geldi bu niyet ile, Resul-i kibriyaya.

Dedi ki: (Zatınızı, evlenmekten men eden,
Bir mani varsa eğer, söyleyin bana lütfen.)

Buyurdu: (Maddi yönden, elimiz dar bu ara.
Yani yok elimizde, yeterli mal ve para.)

Nefise Hatun ise, dedi ki: (Ya Muhammed!
Mal ve cemal sahibi bir hatun ile şayet,

Evlenmek isterseniz, ben hazırım hizmete.
Yeter ki siz emredin, bu iş olur elbette.)

Buyurdu: (O dediğin, acep hangi hatundur?)
Dedi: (Hatice’dir ki, senin de malumundur.)

Ayrılıp buldu sonra, hazret-i Hatice’yi.
Gidip, kendi evinde, verdi ona müjdeyi.

Varaka’yı çağırıp, Hatice hatun ise,
Olanları anlatıp, dedi: (Böyle hadise.)

Ayrıca, Resulullah efendimize dahi,
Adam salıp, evine çağırdı bizatihi.

Gidip arzettiler ki huzur-u saadette:
(Bize teşrif ediniz, falan gün ve saatte.)

Bu davet karşısında, amcası Ebu Talip,
Ve sair akrabası, oldular çok muzdarip.

Zira Resulullahın, davete gitmek için,
Yok idi elbisesi, iç yüzü buydu işin.

Satın almaya dahi, yok idi paraları.
Çaresizlik içinde, düşünürken bunları,

Yetişti Hızır gibi, hazret-i Ebu Bekir.
Dedi: (Üzülmenize, acaba sebep nedir?)

O Server, Ebu Bekre anlatınca durumu,
Dedi ki: (Sizi üzen hadise, bir tek bu mu?

Bu iş gayet kolaydır, üzülmeyin katiyen.
Yeter ki siz emredin, hallederim bunu ben.)

Bu sözlerden, o Server ferahladı bu kere.
Pek çok dua eyledi, hazret-i Ebu Bekre.

Dedi ki: (Sen razı ol ya Rab Ebu Bekir’den.
Zira esirgemedi yardımını hiç benden.)