Hicri onuncu yıla gelince, en nihayet,
Bütün Arabistan’da, yayıldı İslamiyet.

Her taraftan insanlar, gelerek akın akın,
Şemsiyesi altına giriyordu İslam’ın.

Zira hakim olmuştu, her yerde Müslümanlar.
İslam’a koşuyordu artık bütün insanlar.

Peygamber efendimiz, o sene Hac yapmaya,
Niyet edip, başladı buna hazırlanmaya.

Medine’de bulunan Müslümanlara dahi,
Hazırlanmalarını emretti bizatihi.

Medine haricinde olan Müminlere de,
Haber salıp, toplandı onlar da Medine’de.

Ve Zilkade ayının, yirmibeşinci günü,
Allah’ın Habibi ve insanların üstünü,

Kırkbin Müslüman ile, çıktılar Medine’den.
Sonra, ihram giydiler fazla ilerlemeden.

(Lebbeyk! lebbeyk!) diyerek, yola devam ettiler.
Tekbir sedalarıyla, gökleri inlettiler.

Peygamber efendimiz, kurban etmek üzere,
Yanında götürürdü, kurbanlık yüz de deve.

Yolculuk on gün sürmüş, Mekke’ye varmışlardı.
İltihak edenlerle, bir hayli artmışlardı.

Medine çıkışında, nitekim kırkbin iken,
Yüzyirmidört bin oldu, tam Mekke’ye girerken.

O Server, Zilhiccenin sekizinde Mina’da,
Oldu ertesi gün de, Arafat meydanında.

O gün öğleden sonra, o Sevgili Peygamber,
Kusva’nın üzerinde, halka hitab ettiler.

Ve Veda hutbesini okuyup, daha sonra,
O gün veda ettiler, cümle Müslümanlara.

O gün Resulullaha, geldi yine Cebrail.
Maide suresinden, bir âyet oldu nazil.

Rabbimiz, bu âyette buyurdu ki mealen:
(Bugün ikmal eyledim dininizi tamamen.)

Okuyunca o Server, bunu Müslümanlara,
Hazret-i Ebu Bekir, başladı ağlamaya.

Sahabeden birisi, dedi: (Ya Eba Bekir!
Şu an ağlamanıza, acaba sebep nedir?)

Dedi: (Resulullahın okuduğu bu âyet,
Vefat edeceğine etmektedir işaret.

Zira buyuruyor ki Hak teâlâ mealen:
Bugün ikmal eyledim dininizi tamamen.)

Peygamber-i zişânın gelmesinin hikmeti,
Tebliğ etmek içindi, bize İslamiyet’i.

Madem ki ikmal etti Rabbimiz onu bugün.
Öyle ise, vefatı yakın oldu Resulün.)

Ondaki bu idrak ve bu keskin anlayışı,
Takdir edip, onlar da döktüler çok gözyaşı.