İntikal buyurunca, Resul dar-ı bekaya,
Sahabe, seçim için, geldiler bir araya.

İttifak etmesiyle, Sahabenin topyekün,
Hazret-i Ebu Bekir, halife oldu o gün.

Çıkıp hutbe okudu sahabe-i kirama.
Buyurdu ki: (Halife seçtiniz beni, ama,

Şunu belirteyim ki, değilim en iyiniz.
Girdim bir yük altına, beni kabul ediniz.)

Kalktı hazret-i Ali, müsaade isteyerek.
Dedi: (Ne haddimize, seni kabul etmemek.

Resul, seni namazda geçirdi ileriye.
Kimde cüret vardır ki, çekiversin geriye?)

Hazret-i Ebu Bekir, yapıyorken hilafet,
Yapardı bir yandan da, geçim için ticaret.

Sahabe dediler ki: (Ya Emir-el müminin!
Sen ticaret yapma ki, emirisin milletin.

Maaş tayin edelim, sana biz beytülmaldan.
Hep devlet işleriyle iştigal et durmadan.)

Ücret tayin ettiler, (İki dirhem) yevmiye.
Lakin kabul etmedi, bu ücret fazla diye.

(Bir dirhem, iki dank)a, indirdiler ücreti.
O zaman kabul edip, bıraktı ticareti.

Her günkü ücretini, atardı bir testiye.
Sağlardı geçimini, hususi servetiyle.

Vefatı yaklaşınca, hazret-i Aişe'yi,
Çağırıp, döküverdi önüne o testiyi.

Buyurdu ki: (Ey kızım, gördüğün bu paralar,
Beytülmaldan aldığım ücretti bir aralar.

Ölürsem, bu testiyi, götürüp ver Ömer'e.
Dağıtsın tamamını bilcümle fakirlere.)

Hazret-i Ebu Bekir, vakta ki etti vefat.
Ömer ibnil Hattab'a, sahabe etti biat.

O testiyi götürüp, Aişe hazretleri,
Halifenin önüne döktü o dirhemleri.

Vasıyeti söyleyip kendisine o ara,
Dedi: (Dağıt bunları, fakir Müslümanlara.)

Ağladı Ömer Faruk, dedi: (Ya Eba Bekir!
Senin gittiğin yoldan, hangi fert gidebilir?

Bize, çok ağır bir yük bırakıp, veda ettin.
Bizi pek şaşırtıyor senin bu hasletlerin.)

Yine Resul-i ekrem, edince Hakka vuslat,
Hazret-i Ebu Bekir, eriyordu her saat.

Aişe validemiz, sordu ki pederine:
(Bu zayıflamanızın, acaba sebebi ne?)

Buyurdu ki: (Ey kızım, firakıyle Resulün,
Üzülüp, kederimden eriyorum gün be gün.

Hiç dayanamıyorum, onun ayrılığına.
Resulün bu firakı, çok ağır geldi bana.)