Haykırdı şehadeti, Fatıma din aşkından.
Çöktü hazret-i Ömer, oraya şaşkınlıktan.

Sordu ki: (Okur iken, kim var idi seninle?)
Kız kardeşi dedi ki: (Yalnızdık zevcim ile.)

İnandıramamıştı lakin ibni Hattab’ı.
O, hiddetle kalkarak, derhal buldu Habbab’ı.

Dövmeye başlayınca, yetişti Said hemen.
Lakin hazret-i Ömer, güçlüydü her birinden.

Koştu hemen Fatıma, girdi aralarına.
Lakin bir tokat ile, boyandı yine kana.

Çok incindi Fatıma, onun bu vurmasından.
Kan akmaya başladı, bu sefer de ağzından.

Görünce İbni Hattab, kardeşinin kanını,
Kaldırdı üstlerinden, eza ve cefasını.

Bir köşeye oturup, daldı bir tefekküre.
Sessizlik çöküverdi odaya birdenbire.

Vakit ilerlemişti, üzgün ve yorgundular.
Herbiri, bir tarafa çekilip oturdular.

Ve lakin biraz sonra, kız kardeşi Fatıma,
Abdest alıp, Kur’andan, başladı okumaya:

(Yerlerde ve göklerde ve bunlar arasında,
Olanların tamamı, Onundur esasında.)

Okuyunca Fatıma Kur’andan bu âyeti,
Ömer ibni Hattab’ın, fazlalaştı hayreti.

Dedi: (Bu okuduğun, gerçek ise, ne iyi.
Mütalaa eyliyeyim, ver de o sahifeyi.)

(Bu, öyle kitaptır ki...dedi ibni Hattab’a,
(Ancak temiz olanlar, dokunur bu kitaba.)

(Peki, ne yapmalıyım?) diye sual edince,
Dedi: (Gusül abdesti almalısın ilk önce.)

Gusül almak üzere, kalktı hemen yerinden.
Dedi ki: (Ya Fatıma, değişti kalbim birden.)

Başladı okumaya sureyi edeplice.
Okudukça, İslam’a bel bağladı iyice:

(Sadece Allah vardır ibadet yapılacak.
Ve en güzel isimler, Onundur hem de ancak.)

Dedi ki: (Hakikaten, ne kadar doğru hepsi.
Silindi kalbimdeki küfür, inkâr perdesi.)

Kelime-i tevhidi okudu sonra hemen.
O zaman Habbab dahi, pek memnuniyetinden,

Dedi: (Müjde ya Ömer, bir gün Fahr-i kâinat,
Şöyle dua etmişti, Hak teâlâya bizzat.

Demişti ki: Ya Rabbi, bu dini eyle tenvir.
Ebu Cehil veyahut Ömer’le kuvvetlendir.)

Şimdi, senin hakkında kabul oldu bu dua.
Bundan büyük bir nimet, dünyada yoktur daha.)