Fahr-i âlem, kıldırıp, bir sabah namazını,
Verdi hemen mihraba, mübarek arkasını.

Sonra sual etti ki, sahabeye şöylece:
(Bir rüya göreniniz, oldu mu hiç bu gece?)

Bir cevap gelmeyince o ara sahabeden,
Buyurdu ki: (Garip bir rüya gördüm gece ben.

Şöyle ki, bir Cennete girmiş, geziniyordum.
Etrafıma bakarken, çok yüksek bir köşk gördüm.

Ben bu köşkü görünce, düşündüm ki, kim bilir,
Bu köşk, Peygamberlerden, acep hangisinindir?

Ben böyle düşünürken, bir meleği fark ettim.
(Bu, kime ait?) diye, yaklaşıp sual ettim.

Dedi: (Bunun sahibi, değildir bir Peygamber,
Arap oğullarından bir kimsedir muteber.)

Sonra devam ederek, dedi: (Bunun sahibi,
Ümmet-i Muhammed’den şerefli bir sahabi.)

Dedim: (Peygamberiyim, işte ben bu ümmetin.
O eshabım kim ise, bana da haber verin.)

Dedi: (Dost seçmiştin ya, dört kişiyi Eshaptan,
Ömer ibnil Hattab'dır işte bu, o dört zattan.)

Hurilerle doluydu o köşkün içerisi.
Birer yıldız misali, parlardı her birisi.

Ya Ömer, sana mahsus biri vardı ki hele,
O huriyi vasfetmek, mümkün değil dil ile.

Ve senin gayretinden, yüzüne bakamadım.
O sırada uyanıp, gece namaza kalktım.)

Bunu, Resulullahtan duyunca İbni Hattab,
Utandı, mahcup oldu ve şöyle verdi cevap:

(O köşk de, sahibi de, feda olsunlar sana.
Bizler, senin sayende kavuştuk her ihsana.)

Resulün rüyasını dinleyen sahabiler,
Onun üstünlüğünü, daha iyi bildiler.

Yine aynı şekilde, eshaba, Resulullah,
Bir rüya gördüğünü, haber verdi bir sabah.

Buyurdu ki: (Rüyada, ümmetimi gördüm ben.
Her biri, birer birer geçiyordu önümden.

Bir kısmının gömleği, dizinin altındaydı.
Kiminin tam dizinde, kimi yukarıdaydı.

O sırada Ömer’i gördüm, geçti yanımdan.
Yere sürünüyordu gömleği uzunluktan.)

Eshab sual etti ki Resul-i kibriyaya:
(Nasıl mana verdiniz acaba bu rüyaya?)

Peygamber efendimiz, bu suale cevaben,
Buyurdu ki: (Din ile, tabir ettim bunu ben.

Halifelik zamanı, uzundur zira onun.
Şark ve garpta insanlar, eğerler ona boyun.

Onun halifeliği zamanında hem yine,
Yayılır İslamiyet, dünyanın her yerine.)