Abdullah bin Mes’ud ki, Sahabe-i kiramdan.
Şöyle sual eyledi bir gün Resulullahtan:

Dedi: (Ya Resulallah, ölü, kabre girince,
Ne ile karşılaşır her şeyden daha önce?)

Resul şöyle buyurdu bu sualine onun:
Bana, bunu ilk defa sual eden sen oldun.

Dinle ya İbni Mes’ud, ölü kabre girince,
Vazifeli bir melek, yanına gelir önce.

Onun adı Ruman’dır, eder ki şöyle avaz:
(Ey Abdullah, dünyada ne yaptıysan şimdi yaz.)

O der ki: (Yoktur benim ne kağıt, ne kalemim.
Mürekkebim bile yok, nasıl yazabilirim?)

Melek der ki: (Bu sözün, değildir hiç muteber.
Amellerini yazman, elbette icab eder.

Kefenin kağıdındır, tükrüğün mürekkebin.
Parmakların kalemdir, yaz ne ise amelin.)

Kefeninden bir parça koparıp, ona verir.
O da, amellerini oraya yazıverir.

O kefen parçasını, alır sonra o melek,
O mevtanın boynuna, asar hemen dürerek.

Sonra da gayet korkunç iki melek gelirler.
Bir insan suretinde mevtaya görünürler.

Yüzleri siyah olup, yere değer saçları.
Ve gök gürlemesine, benzer konuşmaları.

(Münker-Nekir) denir ki, bu gelen meleklere,
Bunlar, kabir suali sorarlar ölenlere.

Ruh bunları görünce, korkar ve hemen kaçar.
Ve burnundan girerek, göğsünde karar kılar.

Göğsünden yukarısı, bir lahzada dirilir.
Ve tıpkı öleceği zamandaki gibidir.

Kadir olamasa da harekete o kimse,
Lakin görür, işitir, ona ne söylenirse.

Melekler sorarlar ki: (Rabbin kim, dinin nedir?
Ve kimdir Peygamberin, kıblen dahi neredir?)

Saadetli kimseler, derler ki: (Rabbim Allah.
Peygamberim, hazret-i Muhammed Resulullah.

Dinim din-i İslam’dır, Kur'andır hem imamım.
Kıblem Kâbetullah’tır, Müslümanlar ihvanım.)

Melekler, tasdik edip onun dediklerini,
Derler ki: (Halas ettin elimizden kendini.)

Kabrini, yetmiş arşın büyütüp o kimsenin,
Cennetten iki kapı açarlar onun için.

Sonra güzel kokular, nadide fesleğenler,
Getirip, mezarını güzel tezyin ederler.

Cennetin kokuları, açılan kapılardan,
Meyyitin üzerine yayılır hiç durmadan.

Hayatında yaptığı amelleri de yine,
Sevdiği bir dostunun girerek suretine,

Çok neşeli olarak yanına geliverir.
Güzel şeyler söyleyip, onu hep eğlendirir.

Kabri nur ile dolar onun bu gelişinde.
Tâ kıyamete kadar olur neşe içinde.

Asırlar geçse bile, ona, çok kısa gelir.
Hem kıyamet kopması, ona çok sevgilidir.