Mensur ibni Ammar ki, evliya-yı kiramdan.
Vera ile takvaya sarılırdı her zaman.

Hükümdar Harun Reşid, dedi: (Ey İbni Ammar!
Cevap ver şu suale, sana üç gün mühlet var.

(Nedir o?) buyurunca, sordu ki şu suali:
(Kimdir şu insanların en âlim ve cahili?)

O, derhal buyurdu ki: (Ya emirel müminin!
Hiç üç gün beklemeye lüzum yok bunun için.

En âlim şu kuldur ki, kalmaz ibadetinden.
Yine de, emin olmaz, korkar akıbetinden.

Bilse ki, Cehenneme, girecek tek bir kişi.
(O, ben olabilirim) der ve titrer hep içi.

En cahil de şudur ki, yapar türlü şakavet.
Buna rağmen, emin ve çok rahattır o gayet.

Bilse ki, tek bir kişi girecektir Cennete,
Yine o, namzet görür kendini bu devlete.)

Çok ibadet eder ve çok korkardı Allah’tan.
Kaçardı küçük büyük, her hata ve günahtan.

Geceleri ağlar ve derdi ki: (Ya ilahi!
Bilerek, hiçbir günah işlemedim vallahi.

Bile bile, emrine etmedim muhalefet.
Hep bilmeden işledim, eyle beni mağfiret.

Eğer bağışlamazsan günahımı ey Rabbim!
Yarın mahşer gününde, ne olur benim halim?

O gün, günahsızlara, (Siz geçin!) dendiğinde,
Onlar, neşe içinde Cennete gittiğinde,

Sonra, günahkârlara dendiğinde (Siz durun!)
Hangisinde olurum ben bu iki grubun?)

Nasihat istemişti biri de kendisinden.
Buyurdu: (Emin olma küfür tehlikesinden.

Nasıl, bir kelimeyle girilirse imana,
Bir sözle de, bu iman, gidebilir yabana.

İmanı, tehlikeden korumak için, önce,
Küfrü mucip şeyleri, öğrenmeli iyice.

Zira hangi kapıdan çıktıysa iman eğer,
Yine aynı kapıdan, geriye avdet eder.

Hangi elfaz-ı küfrü ettiyse şayet kişi,
Yine o kelimeyle düzeltir ancak işi.

Hak teâlâ, imanı, bizlere etti ihsan.
Cennete, bunun ile girecek cin ve insan.

Peygamber efendimiz, buyurdu ki bu bapta:
(Müminler geçerlerken mahşer günü Sırat’ta,

Cehennem seslenir ki: Biraz çabuk olunuz!
Ki, zira ateşimi söndürüyor nurunuz.)

Bir başkası, nasihat istedi kendisinden.
Buyurdu ki: (Evladım, emin olma nefsinden.

Zira nefsinden gayri, düşman yok sana daha.
Hatta senden ziyade, o, düşmandır Allah’a.

Lakin onu yok etmek, olmamalı gayemiz.
Yok etmekten ziyade, terbiye etmeliyiz.)