Mevlana hazretleri, edince Hakk'a vuslat,
Namazını, üstadı kıldırdı halka bizzat.

Sadreddin-i Konevi, vasiyet gereğince,
Namaz kıldırmak için, ön tarafa geçince,

Hıçkırarak ağlayıp, kendinden geçti bir an.
Bu halin sebebini olmadı hiç anlayan.

Kendine geldiğinde, kıldırdı namazını.
Sordular sonra ona niçin ağladığını.

Buyurdu: (Namaz için geçtiğimde ileri,
Gördüm, saf saf dizilmiş binlerce melekleri.

Peygamber efendimiz imam olmuş onlara,
Cenaze namazını kılarlardı o ara.)

İnsanlar, bunu ondan duyup çok ağladılar.
Onun büyüklüğünü, daha çok anladılar.

Celaleddin-i Rumi, âlim ve veli idi.
Herkese şamil olan bir şefkat sahibiydi.

Müslim ve gayr-i müslim, asla ayırt etmeden,
Herkesin yardımına koşardı merhameten.

Onda, insan sevgisi çıkmıştı zirvesine.
Acır, şefkat ederdi mahlukatın hepsine.

Mevlana hazretleri buyurur: (Ey Müslüman!
Sünnet-i seniyeye tâbi ol, uy her zaman.

Helal yoldan kazanıp, helalinden ye ve iç.
Yoksa, ibadetine bir sevap verilmez hiç.

İslam’a uygun olsun her amelin ve işin.
Dışın gibi, daima saf, temiz olsun için.

Dargın durma, git barış, hemen geç harekete.
Bunda önce davranan, önce girer Cennete.

Tenhada olunca da, çek günahtan elini.
Zira cenâb-ı Allah, görüyor her an seni.

Sakın emri altına girme kendi nefsinin.
Çünkü o, çok kuvvetli bir düşmanındır senin.

Hem de o, ahmaklıkta dünyada yeganedir.
Zira her bir arzusu, kendi aleyhinedir.

Yemek, uyku ve sözde, az ile iktifa et.
Çünkü sana, bu yolla erişir her saadet.)

Yine o buyurur ki: (Ölüm, tatlı bir şeydir.
O, şeb-i aruz yani, bir düğün gecesidir.

Çünkü insan ölünce, kavuşur Mevla’sına.
Bundan daha sevinçli hiçbir şey olmaz ona.

Bu yolda ümitsizlik ve keder bulunmaz hiç.
Yeter ki dön Allah’a, senindir huzur, sevinç.

Günahlarım çok diye, ümitsiz olma sakın.
Zira affı, gufranı sınırsızdır Allah’ın.)

Bunu, Mesnevi’de de, terennüm etmektedir.
Herkesi, kurtuluşa davet eylemektedir.

Buyuruyor ki: (Gel, gel, her kim olursan da, gel!
Allah’a şirk koşsan da, putperest olsan da gel!

Ümitsizlik dergahı değildir dergahımız.
Tövbeni, yüzbin defa bozmuş olsan bile gel!)

Mevlana, bu sözlerle demek istiyorlar ki:
(Gel, gel, ümitsiz olma, kurtulursun sen dahi,

Günahın çok olsa da, tövbe et, affolunur.
Başka dinden olsan da, iman et, kabul olur.)

Hazret-i Mevlana’nın hürmetine ilahi!
Onun şefaatına kavuştur bizi dahi.