Yediyüz altmışiki miladi senesinde,
Dünyaya teşrif etti, hem de Mekke şehrinde.

Sekizyüz yirmiüç’te, bu mübarek hanım zat,
Altmışbir yaşlarında, Mısır’da etti vefat.

O, Cafer-i Sadık’ın gelini olup hem de,
Ömrünün bir kısmını, geçirdi Medine'de.

Ümmi idi ve lakin çok hadis öğrenmişti.
Ve Kur'an-ı kerimi, tamam ezberlemişti.

Tefsir ile hadiste, âlimdi tam olarak.
Onun büyüklüğünü, biliyordu cümle halk.

Gündüz oruç, gece de, hep ibadet ederdi.
İbadeti çok sever, üç dört günde bir yerdi.

Bütün insanlar için bereket olduğunu,
Âlimler bildirerek, çok methettiler onu.

Onu vesile edip dua ederse bir kul,
Onun bereketiyle, duası olur kabul.

Çünkü onlar, Allah'ın sevgili kullarıdır.
Onların hürmetine her muradı yaratır.

(Hastam iyi olursa, hallolursa şu işim,
Allah rızası için bir kurban keseceğim.

Hasıl olan sevabı, Seyyidet Nefise'ye,
Hediye edeceğim) derse eğer bir kimse,

Yani böyle bir adak yaparsa biri eğer,
Dileği hasıl olur, denenmiştir çok sefer.

Veyahut da (üç Yasin) okumak nezredilir.
Hak teâlâ, o kulun muradı neyse verir.

Bu mübarek, sonradan evladı ve zevciyle,
Yola çıktı, Mısır’a yerleşmek gayesiyle.

Gelmekte olduğunu hemen haber alarak,
Onu karşılamaya, yollara döküldü halk.

Kendisine çok hürmet ve saygı gösterdiler.
Herbiri, (Bizim eve buyurunuz) dediler.

Bereketlenmek için, demeyip uzak, yakın,
Her yerden, huzuruna geldiler akın akın.

Ziyaretçi sayısı çoğalınca begayet,
Yapamaz oldu artık Rabbine çok ibadet.

Bunun için Hicaz’a dönmeye verdi karar.
İnsanlar, (Gitme!) diye, ona çok yalvardılar.

Yine (Hayır) deyince onların ısrarına,
Mısır'ın hükümdarı çok rica etti ona.

Dedi: (Geniş evim var, şahsıma ait benim.
Orada oturunuz, size hibe eyledim.)

Sultanı kıramayıp, bunu kabul edince,
Buna, Mısır sultanı memnun oldu bir nice.

Buyurdu ki: (Öyleyse, beni, ziyaretçiler,
Haftada iki defa ziyaret eylesinler.

Onlarla, o iki gün yalnız meşgul olurum.
Sair zaman, ibadet yapmayı istiyorum.)

Ve artık çarşamba ve cumartesi günleri,
Kabul buyuruyordu, ziyaret edenleri.