Taha-yı Hakkari, büyük âlim ve veli.
Nasihati, herkese olurdu faideli.

Bir gün de buyurdu ki: (Helekel müsevvifun.)
Yarın yok, bugün vardır, manası budur bunun.

Hadis-i şeriftir ki, o Server buyurmuştur.
Yani yarın yaparım diyen, helak olmuştur.

Yarın, sana sorulur, hesabı her bir işin:
(Sen bunu yaptın ama, ne maksatla ve niçin?)

Eğer güzel bir cevap veremezsen sen buna,
Bir paçavra misali, çarpılır suratına.

Bu dünya nimetleri, insanı aldatıyor.
Halbuki Allah ona, (meta-ül gurur) diyor.

Tencereyi tutmaya yarayan bez vardır ya,
İşte meta-ül gurur, geliyor bu manaya.

Büyükler buyurur ki: (Bir kimse yola çıksa,
Götürür o seferde, ne lazım olacaksa.

Bir günlük mesafeye gidecek olsa insan,
Günlük ihtiyaç kadar götürür eşyasından.

Yatak yorganını da almaz elbet yanına.
Zira bu, muhaliftir kulun tabiatına.

İhtiyaç olmayacak nesneleri götürmek,
Bir ahmaklık olur ki, mümine yakışmaz pek.)

Ahiret yolcusuyuz bu dünyada biz dahi.
Varacağımız menzil, ahirettir nihai.

İşte bu yolculukta, bize lazım olacak,
Ve gittiğimiz yerde ihtiyaç duyulacak,

Şeyler neyse, onları tedarik zorundayız.
Evvela bu şeyleri bilmek durumundayız.

Peki, ne gibi şeyler ahirete aittir?
Bu şeyler, (güzel ahlak) ve (amel-i salih)tir.

Dinin şu dört temeli, namaz, oruç, hac, zekat,
Ve Allah rızasına muvafık her icraat,

Amel-i salihtir ki, yapılırsa ihlasla,
Ahirete gidince, sıkıntı olmaz asla.

Bunların haricinde şeylerle meşgul olmak,
Bir ahmaklık olur ki, beğenmez cenâb-ı Hak.

Denirse ki: (Var ise, ev yahut at, araba,
Bu şeyler, dünyalıktan sayılır mı acaba?)

Ahiret niyetiyle olurlarsa, iyidir.
Yani dünyalık değil, ahirete aittir.

Nefis için olursa, hiç itibar edilmez.
Dünyalık olurlar ki, on para bile etmez.

Allah için kazanıp, Allah için sarf etmek,
Halis Müslümanların şiarı olsa gerek.

Ahirette faydası olmayacak ne varsa,
Hepsi dünyalık olup, vebaldirler hülasa.

İşte bütün bunlarda hata yapmamak için,
Sorarak yapılması lazım gelir her işin.

Hüner, sual ederek, işi öyle yapmaktır.
Başarının sırrı da, burada yatmaktadır.)