ZÜNNUN-İ MISRİ
rahmetullahi aleyh

Mısır’da yetişen büyük velîlerden. İsmi Sevbân bin İbrâhim, künyesi Ebü’l-Feyz, lakabı Zünnûn, nisbesi el-Mısrî’dir. Güney Mısır’ın Sudan’a yakın sınır bölgesinde yaşayan Nûbe kabîlesindendir. Bu sebeple babası en-Nûbî nisbesiyle anılır. 772 (h. 155) târihinde doğdu. 859 (h. 245) târihinde Mısır’da vefât etti. Eshâb-ı kirâmdan Amr bin Âs hazretlerinin yanına defnedildi.


Bir gün Zünnun-i Mısri, ederken camide vaaz,
Dediler: (Muhabbetten bahsedin bize biraz.)

Buyurdu ki: (Bu yolda, en mühim şey muhabbet.
Bundan daha şerefli bir sıfat yoktur elbet.

Sahip olduğu için bu şeref ve bu şana,
Allah, (Habibim) diyor Peygamber-i zişâna.

Ne zaman ki insanı yarattı Hak teâlâ,
Derecesini dahi, yükseltip kıldı a’la

Lakin dikkat ediniz, bu şerefe, insanlar,
Acep hangi sıfatla nail olmaktadırlar?

Yalnız yemek içmekle olsa idi bu şayet,
Deve, daha kıymetli olurdu bizden elbet.

Zira deve, insandan ilerdedir bu işte.
Çünkü elli kişilik yemek yer bir yiyişte.

İnsanın şerefine sebep olan bu haslet,
Sadece şehvet ile ölçülse idi şayet,

Geçerdi cümle hayvan insanları elbette.
Zira onlar, insandan ilerdedir şehvette.

Gadap sebep olsaydı insanın şerefine,
Aslan, daha kıymetli olurdu bizden yine.

Çünkü öyle çoktur ki aslandaki bu sıfat,
İnsanlarda olandan ziyadedir kat be kat.

Eğer görmek sıfatı olsaydı buna sebep,
Akbabalar, insandan kıymetli olurdu hep.

Eğer koku almakla, olsa idi bu değer,
Bizden üstün olurdu köpeklerle kediler.

Eğer sebep olsaydı buna akıl kuvveti,
Melekler kazanırdı bu şeref ve kıymeti.

Meleklerden akıllı olmasa da bu insan,
Rabbimiz bu şerefi, beşere etti ihsan.

Ve eğer insanları doğru yoldan ayırmak,
Aldatıp kandırmakla olsaydı üstün olmak,

Şeytan daha layıktı bu şeref ve bu şana.
Zira insan, bu işte, yetişemez şeytana.

Üstünlük bunlar ile olsa idi velhasıl,
İnsan, bu mertebeye olamazdı hiç vasıl.

Halbuki insanlarda var ki bir (aşk, muhabbet),
Budur asıl insanı üstün kılan o haslet.

Madem insan sahiptir bu muhabbet ve aşka,
Alamaz bu kıymeti, bir mahluk ondan başka.

İnsan, muhabbet ile sarılır emirlere.
Bu muhabbetle çıkar, yüksek mertebelere.

Muhabbettir insanı Rabbine yaklaştıran.
Bu sevgidir, onları böyle şerefli kılan.

Eğer ki insanlarda muhabbet olmasaydı,
Elbette bu şerefe nail olamazlardı.

Tasavvufta yükselmek isterse biri eğer,
Allah'ın ihsanı ve lütfu ile ilerler.

Daha da yükseğine çıkmak isterse şayet,
Sırf ihsan kâfi gelmez, lazımdır aşk, muhabbet.