Peygamber efendimiz, sevgili eshabıyla,
Mekke’ye giriyordu tekbir sedalarıyla.

Kâbe’yi ziyaret ve tavaf yapacaklardı.
Müşriklerde hayranlık uyandıracaklardı.

Nitekim onlar bakıp, Sahabe-i kirama,
Kalplerinde bir meyil hissettiler İslam’a.

Sonunda, Resulullah onlara galip geldi.
Bir günde, kalplerinden onları fetheyledi.

Darünnedve denilen bir mahalde, müşrikler,
Çoluk çocuklarıyla yollara dizilmişler,

Sevgili Peygamberle, yüksek sahabileri,
Seyredip, hayranlıkla doluyordu kalpleri.

Kusva'nın yularını, şair-i Nebi olan,
Abdullah bin Revaha tutuyordu ki o an,

Ağır adımlar ile ve vakarlı olarak,
Yürürdü şu şekilde beyitler okuyarak:

(Ey kâfirler, çekilin Peygamberin yolundan!
Ki, Allahü teâlâ gönderdi Ona Kur'an.

Vardır Onun dininde hep iyilik ve hayır.
Ona inananlara, ebedi cennet vardır.

O, gerçek peygamberdir, kabul ettik gönülden.
Biz bu yola baş koyduk, hiç korkmayız ölümden.

Ey müşrikler, Kur'anı inkâr ettiğinizde,
Nasıl patladı ise darbeler beyninizde,

Onun manasına da inanmazsanız eğer,
İner aynı şekilde başınıza darbeler.)

Hazret-i Ömer Faruk, bunları işitince,
İkaz etmek istedi Abdullah’ı şöylece:

(Sen, Resulün önünde Kâbe’ye giriyorsun.
Nasıl böyle şiirler söyleyebiliyorsun?)

Lakin Peygamberimiz buyurdular ki ona:
(Ya Ömer, mani olma onun okuduğuna.

Yeminle söylerim ki, müşriklere, bu sözler,
Ok'tan daha çabuk ve şiddetli tesir eder.)

Sonra da, Abdullah bin Revaha’ya hitaben,
Buyurdu: (Ey Abdullah, devam et yine aynen!)

Ona izin verince Resul aleyhisselam,
Abdullah bin Revaha, şiire etti devam.

Velhasıl Resulullah, Beytullaha girdiler.
Ve sağ omuzlarını, biraz açıverdiler.

Teninin güzelliği, gözleri alıyordu.
Sevgili eshabına dönüp şöyle buyurdu:

(Kendinizi, küffâra, gayet güçlü ve zinde,
Gösterin ki, Rabbimiz af buyursun sizi de.)

Bu emir üzerine, bilcümle sahabiler,
Hepsi, sağ omuzunu derhal açıverdiler.

Heybetli bir şekilde, hızlı hızlı bu defa,
Kâbe’nin etrafında başladılar tavafa.