Henüz başlamıştı ki İslam ilk yayılmaya,
Bir gün Halid bin Said gördü şöyle bir rüya.

Cehennem kenarında otururken bu kişi,
Babası, onu itip düşürmek istemişti.

O anda Resulullah, yakalayıp belinden,
Kurtardı kendisini Cehennem ateşinden.

Uyandı uykusundan, ederek hem de feryat,
Ve dedi ki: (Vallahi bu rüya bir hakikat.)

Evden çıkıp rastladı hazret-i Ebu Bekre.
Rüyanın tabirini ona sordu ilk kere.

O dedi ki: (Bu rüyan, elbette hakikattır.
Allahü teâlânın Peygamberi o zattır.

Sen git Ona tâbi ol, bu rüyadaki gibi.
O, seni Cehennemden kurtaracak tabii.)

Rüyanın tesiriyle hemen Halid bin Said,
Gitti Resulullaha kaybetmeden hiç vakit.

Sordu ki: (Ya Muhammed, maksadın nedir senin?
Sen bu Kureyş halkını neye davet edersin?)

Buyurdu: (Tek Allah’a çağırırım ben halkı.
Ki, asla o Allah’ın yoktur eşi, ortağı.

Muhammed, o Allah’ın kulu ve Resulü'dür.
Bu taptığınız putlar ne işitir, ne görür.

Kendisine tapanla, tapmayanı bilemez.
Hiç kimseye ne fayda, ne de zarar veremez.

Bu taş parçalarına edilmez hiç ibadet.
İşte ben, insanları ederim buna davet.)

Bunları dinleyince Halid Resulullahtan,
Şehadeti söyleyip, oldu hemen Müslüman.

Lakin onun babası olan Ebu Uhayha,
Kâfir olup, düşmandı Peygamber ve Allah’a.

Feci halde döverek Halid hazretlerini,
Dedi ki: (Terk et hemen Muhammed’in dinini.)

O dedi ki: (Versen de bana cefa ve elem,
Hazret-i Muhammed’in dinini terk edemem.)

Babası sinirlenip, daha da oldu gaddar.
Sopayla dövdü onu, kırılıncaya kadar.

Evinin mahzenine, aç susuz terk ederek,
Dedi: (Vermeyeceğim sana ekmek ve yemek.)

O dedi: (Nafakamı kessen de, ne fark eder.
Hak teâlâ, rızkımı elbette ihsan eder.)

Hastalandı babası daha sonra aniden.
Lakin İslamiyet’e olan adavetinden,

Dedi: (Bu hastalıktan kurtulursam ben şayet,
Herkes putlarımıza yapacaktır ibadet.)

Halid bunu duyunca, dua etti Allah’a:
(Ya Rabbi, kurtulmasın babam Ebu Uhayha!)

Duası kabul olup, kalkamadı yataktan.
Ve birkaç gün içinde, öldü o hastalıktan.