O Serverin dünyaya teşrifleri anında,
Hazret-i Âmine’nin, o an için yanında,

Üç hatun var idi ki, yardıma gelmişlerdi.
Onlar dahi, o gece çok şeyler görmüşlerdi.

Abdurrahman bin Avf’ın annesi Şifa Hatun,
Diyor ki: (Ben de vardım, gecesinde doğumun.

Ne zaman ki o Server teşrif etti dünyaya,
Baktım ki, doğar doğmaz başladı bir duaya.)

O Serverin halası Safiyye Hatun dahi,
Şöyle anlatmaktadır o anı bizatihi:

Ne zaman ki dünyaya teşrif etti o Server,
Etrafı nur kaplayıp, her yer oldu münevver.

Secde edip, açıkça söyledi ki hem nagah:
(La ilahe illallah ve innî Resulullah.)

Doğduğunda, Resulü isteyince yıkamak,
Dendi: Onu gönderdik biz yıkanmış olarak.

Göbeği kesilmiş ve sünnet olmuş idi hem.
Doğar doğmaz, Rabbine secde etti mukaddem.

Secdede, hafif sesle bir şeyler söylüyordu.
Kulak verdim, (Ümmetim! Ümmetim!) hep diyordu.

Beni Kureyza denen yahudiler de yine,
İhanet eylediler, Hendek’te müminlere.

Saldırmazlık akdini, tek yönlü feshederek,
Müşrik ordusu ile anlaştılar giderek.

Gece baskını için, bu hain yahudiler,
Küffârdan bin kişilik kuvvet talep ettiler.

Savunmasız kadın ve çocuklara, böylece,
Hücum edeceklerdi Medine’de her gece.

Resulullah, anlayıp onların bu fikrini,
Derhal görevlendirdi beşyüz sahabisini.

Buyurdu: (Medine’de dolaşın sabaha dek.
Küffâra korku salın, tekbirler getirerek.)

Mücahidler, her gece devriye dolaştılar.
Ve tekbir sesleriyle gökleri çınlattılar.

Şanlı mücahidlerin tekbir sedalariyle,
Korkuya kapıldılar yahudiler haliyle.

Yine şehre sızarak on kadar yahudiler,
Hazret-i Safiyye’nin bahçesine girdiler.

İçerde kadınlar ve çocuklar vardı yalnız.
Önce eve ok atıp, eylediler rahatsız.

O Serverin halası Safiyye Hatun, hemen,
Erkek kıyafetine bürünüp çıktı evden.

Kalınca bir odunu alarak bir eline,
Arkasından, şiddetle indirince birine,

Kâfir, kanlar içinde yere düştü aniden.
Daha sonra bıçakla, başını kesti hemen.

Onu erkek zannedip o namert yahudiler,
Korkup, alelacele orayı terk ettiler.