Kız kardeşi Sefane, Adiy’den daha evvel,
Resulullaha gelip, iman etti mükemmel.

Hemen geri gönderdi o Server Sefane'yi.
Ki, hemen kendisine, alıp gelsin Adiy’i.

Reisi oluyordu, o, Tay kabilesinin.
Güzel meziyetleri var idi kendisinin.

Mesela iman ile henüz şereflenmeden,
Daima kaçınırdı Müslümanlarla cenkten.

Sefane, kardeşini bulur bulmaz, anında,
Güzel şeyler söyledi Resulullah hakkında.

Bu sözler, tesir etti Adiy’e ve böylece,
Medine’ye geldiler ikisi beraberce.

Zira Resulullahı, çok merak etmiş idi.
Sırf Onu görmek için Medine’ye gitmişti.

Girdi selam vererek, mescidden içeriye.
Sordu ona o Server, (İsminiz nedir?) diye.

(Ben Adiy bin Hatem'im) dedi o da cevaben.
Evine davet etti o Server onu hemen.

Çok müsbet tesir etti bu ziyaret Adiy'e.
Süzüyordu Resulü (Nasıl bir kimse?) diye.

Düşündü ki: Bu kişi, melik filan değildir.
Zira hükümdarlarda, olur gurur ve kibir.

Vallahi böyle olmaz melik olan bir kimse.
Bu zat, kerem sahibi bir kişidir öyleyse.

İmana davet etti Resul onu sonunda.
(Benim dinim var) dedi, o dahi cevabında.

O zaman Resulullah buyurdu ki: (Ey Adiy!
Ben, senin o dinini bilirim senden iyi.

Zira sen, Rakusiye dininin mensubusun.
Dörtte bir ganimeti nasıl alıp yiyorsun?

Bu, sizin dininizde caiz değil bir kere.)
O, bunları dinleyip, daldı bir tefekküre.

Ve şöyle düşündü ki: Vallahi doğru diyor.
Ve bizim dinimizi, bizden iyi biliyor.

Herhalde Peygamberdir bu zat, melik olamaz.
Melikte bu güzel yüz, bu tatlı söz bulunmaz.

Adiy, Resulullahı zevk ile dinliyordu.
Dinledikçe, kalbine bir huzur geliyordu.

O Server, bir kez daha teklif etti Adiy'e:
(Sen, o dini bırak da, gel Müslüman ol!) diye.

Bu sefer tereddütsüz getirdi bir şehadet.
Resulün huzurunda iman etti nihayet.

Peygamberlerden başka, herkesten üstün olan,
Eshabdan olmak ile şereflenmişti o an.

İzin alıp dönünce tekrar kabilesine,
Sebep oldu, hepsinin imana gelmesine.

Uşur mallarını da, o topladı ilk sefer.
Verirdi Peygambere hep müjdeli haberler.