Server-i kâinata, gelince Peygamberlik,
Hatice validemiz, iman etti ona ilk.

Resulün tebliğine, hiç tereddüt etmeden,
(Peki!) deyip, imanla şereflendi ilk günden.

Abdest almasını da, öğrenip ondan bizzat,
Sonra namaz kıldılar birlikte, iki rekat.

Ondan sonra Resule, ilk önce iman eden,
Arkadaşı, hazret-i Ebu Bekir’dir hemen.

O, bir rüya görmüştü, tam yirmi sene önce.
Gökten, dolunay inip, parçalandı hemence.

Evlerin üzerine düştü hem o parçalar.
Sonra, hepsi birleşip yükseldi göğe tekrar.

O sabah, heyecanla uyanıp çıktı evden.
Bir yahudi âlime, anlattı bunu hemen.

O dedi: (Bu, karışık rüyadır, tabir olmaz.)
Bu sefer Bahira’ya gitti ve eyledi arz.

O dedi ki: (Kureyş’ten, bir Peygamber çıkacak.
Onun hidayet nuru, her yere yayılacak.

Sen, onun hayatında, olacaksın veziri.
Vefatından sonra da, olursun halifesi.)

Sevinip, hayret etti onun bu tabirine.
Yirmi sene, bunu hiç anlatmadı birine.

Vakta ki Resulullah, tebliğ etti dinini.
Hatırladı hemen o rahibin dediğini.

Koşup geldi Resulün huzuruna anında.
Dedi: (Bir şey işittim, bugün senin hakkında.

Peygamber olduğunu dermişsin Kureyş’e sen.
Hemen koşup geldim ki, duyayım bizzat senden.

Lakin her Peygamberin, Peygamber olduğuna,
Delili vardır elbet, delilin nedir buna?)

Buyurdu ki: (Delilim şudur ki bunun için,
Sen, yirmi sene önce, bir rüya görmüş idin.

Bir yahudi âlime, rüyanı eyledin arz.
O dedi: Bu, karışık rüyadır, tabir olmaz.

Ayrılıp gittin hemen ve buldun Bahira’yı.
Ona tabir ettirdin, bu sefer o rüyayı.

O dedi ki: Kureyş’ten, bir Peygamber çıkacak.
Hidayetinin nuru, her yere yayılacak.

Sen, onun tabirine, çok hayret eylemiştin.
Ve bunu, yirmi yıldır, kimseye dememiştin.)

Hazret-i Ebu Bekir, sevindi buna gayet.
Hemen can-ü gönülden, getirdi bir şehadet.

Dedi: (Ya Resulallah, şehadet ederim ki,
Sen, Allah tarafından Resulsün elbette ki.

Senin Peygamberliğin, elbet hak ve doğrudur.
Nübüvvetinin nuru, bu cihanı doldurur.)

Böylelikle İslam’da, yetişkin kimselerden,
İlk imana gelmekle, o oldu şereflenen.