Allah’ın Sevgilisi, mescitte bir gün yine,
Nasihat ediyordu sahabe-i güzine.

Geldi Cibril-i emin az sonra gökyüzünden.
Bir haber getirmişti, Resule Rabbimizden.

Dedi: (Ya Resulallah, bir haberim var size.
Arz etmek istiyorum, onu hazretinize.

Bir ibadet yaptı ki, bu sabah Ebu Bekir,
Bu da, tam yetmiş yıllık ibadete bedeldir.)

Hiçbir şey buyurmadı, o zaman Cebrail'e.
(Sıddık'ı çağır!) diye, emreyledi Bilal'e.

Hazret-i Ebu Bekir, giyinip çıktı evden.
Geldi Resulullahın huzuruna acilen.

O Server, kendisine sordu ki geldiğinde:
(Ya Eba Bekr, bu sabah ne yapıyordun evde?)

Dedi: (Ya Resulallah, hiçbir şey yapmıyordum.
Sabah, namazdan sonra, evde oturuyordum.)

O zaman Resulullah, şöyle sual etti ki:
(Bir hayır hasenat da, yapmadın mı hiç peki?)

Hazret-i Ebu Bekir, arz etti ki cevaben:
(Hayır ya Resulallah, yapmadım hakikaten.)

Allah’ın Sevgilisi, sordu ona bu sefer:
(Peki, bugün kalbinden geçirdin mi bir şeyler?)

Hazret-i Ebu Bekir, dedi: (Ya Resulallah!
Evet, geçti kalbimden bazı şeyler bu sabah.)

Resulullah bu defa, sordu: (Ya Eba Bekir!
Kalbinden geçirdiğin o şeyler peki nedir?)

Dedi: (Ya Resulallah, bu sabah kıldım namaz.
Sonra, kendi kendime düşündüm şöyle biraz:

Yarattı Hak teâlâ, Cehennemi, Cenneti.
Ve her ikisini de, doldurmak murad etti.

Madem ki Cehennemin içi tam dolacaktır.
Demek ki, pek çok insan ateşte yanacaktır.

Sonra, kendi kendime, şöyle düşündüm ki hem:
Fevkalade büyük ve çok geniştir Cehennem.

Onun dolması için, pek çok insan gerektir.
Bu da, çok kimselerin yanmaları demektir.

Sonra da, Cehennemin şiddetini düşündüm.
Yanacak insanların haline çok üzüldüm.

Kimsenin yanmasını istemiyordum zira,
Şöyle bir temennide bulundum hem o sıra:

Öyle büyük olsa ki vücudum o gün benim,
Doldursa Cehennemi yalnız benim bedenim.

Sırf benim vücudumla dolsa yani Cehennem.
Ve ateşte yanmaktan kurtulsa cümle âlem.

Böyle bir temennide bulunmuştum bu sabah.
İnşallah bu temennim olur ya Resulallah.)

Peygamber efendimiz, bu cevabı dinledi.
Ellerini açarak, ona dua eyledi.