Musa Nebi kavmine mensub bazı kimseler,
Allah’ın Resulünün huzuruna geldiler.

Dediler: (Ya Muhammed, dersin: Benim mertebem,
Sair Peygamberlerden, daha yüksek ve ekrem.

Halbuki Musa Nebi, çıktı Tur-i Sina’ya.
Ve Allah, bizatihi hitab etti Musa’ya.

Bu yüzden Allah ona, kelimim demektedir.
Allah ile konuşmak, ne yüksek mertebedir.)

Buyurdu ki: (Ey kişi, Rabbimiz şayet ona,
Kelimim dedi ise, habibim dedi bana.

Hak teâlâ katında, bir midir bu ikisi?
Elbet daha yüksektir, habibin derecesi.

Hem Tur’a çıkardıysa Musa’yı Hak teâlâ,
Çıkardı Burak ile, beni Arş-ı a’laya.

Cenneti, cehennemi, cümle kevn-ü mekanı,
Gösterip, verdi bana Kâbe kavseyn makamı.

Hem Onun sonsuz olan lütuf ve ihsanıyle,
Görmekle şereflendim Rabbimi baş gözüyle.)

Bitirdi sözlerini, o Sevgili Peygamber.
Onlar da kabul edip, hep imana geldiler.

Sonra İsa Nebi’nin kavmine mensub olan,
Kimseler, o Resule, bir sual sordu o an.

Dediler: (Ya Muhammed, dersin ki: Ben Allah’a,
Nebilerin hepsinden yakınım elbet daha.

Halbuki diriltirdi İsa, ölü kimseyi.
Vermişti Hak teâlâ, ona bu mertebeyi.)

O zaman Resulullah, hemen bir sahabiye,
Dönüp emir verdiler: (Ali’yi çağır!) diye.

Bu emri alır almaz, geldi hazret-i Ali.
Baktı, Resul yanında durur bazı ahali.

O Server buyurdu ki, onlardan bir kimseye:
(Ey filan, çok eski bir kabir göster Ali’ye.)

O kişi gösterince, bin yıllık bir kabiri,
O zaman buyurdu ki Allah’ın Peygamberi:

(Ya Ali, o mevtayı üç kez çağır ismiyle!
Ve bak ki ne görürsün, Hak teâlâ izniyle.)

Vardı hazret-i Ali mezara hemencecik.
Ve (Ey Yakub!) diyerek, bağırdı bir kerecik.

Hak teâlâ izniyle, tam o esnada, birden,
Yarıldı boydan boya kabir orta yerinden.

Sonra ikinci defa, seslenince kabire,
Orta yeri, tamamen açıldı birdenbire.

Üçüncü seslenişte, hepsi şahit oldular.
Çıktı kabir içinden, nur yüzlü bir ihtiyar.

Uzamış saçlarından, toprakları atarak,
Okudu şehadeti, yüksek sesli olarak.

Mucizeyi görünce, kâfirlerin cümlesi,
Şehadeti getirip, imana geldi hepsi.