Hudeybiye sulhünü yazmak için, o Server,
Aliyyül Mürteza'ya, (kağıt getir!) dediler.

Sonra emir buyurdu, hem hazret-i Ali'ye:
(Antlaşmanın başına, bir Besmele yaz) diye.

Lakin müşrik elçisi, buna etti itiraz.
Dedi ki (Bi ismike Allahümme diye yaz.

Rahman ve Rahim nedir, bilmiyorum bunu ben.
Yoksa bu antlaşmayı, imzalamam katiyen.)

O Server kabul edip, (Peki olur) buyurdu.
Zira bu antlaşmada, faydalar görüyordu.

Buyurdu: (Dediğini yaz Süheyl'in ya Ali!
Zira güzel kelamdır, onun dediği dahi.)

Peygamber efendimiz, hem hazret-i Ali'ye,
Sonra emir buyurdu şu şekilde yaz diye:

(Bunlar, Resulullahın, Süheyl bin Amr'la bir bir,
Üstünde anlaşmaya vardığı maddelerdir.)

Tam da yazmış idi ki bunu hazret-i Ali,
Süheyl elini tutup, bir daha oldu mani.

Resulullaha dönüp, dedi: (Öyle yazmasın!
Söyle, Abdullah oğlu Muhammed diye yazsın.

Zira senin, Allah’ın Resulü olduğunu,
Biz kabul etmiyoruz, o nasıl yazar bunu?

Zaten kabul etseydik, gelmezdik sana karşı.
Ve yapmazdık seninle, bunca harp ve savaşı.)

Onu da kabul edip, buyurdu ki o Server:
(Vallahi siz ne kadar reddetseniz de eğer,

Ben yine, hiç şüphesiz Resulullahım bizzat.
Onu öyle yazmakla, değişmez ki hakikat.)

Ve hazret-i Ali'ye, buyurdu ki: (Onu sil!
Muhammed bin Abdullah diye yaz, mühim değil.)

Lakin eshab-ı kiram, Resulullah lafzının,
Silinmesine karşı, hiç elde olmaksızın,

Üzülüp, hiçbirisi olmadı buna razı.
Ve hepsinin bu işe, oldu hep itirazı.

Ve her şeyi unutup, dediler: (Hayır, olmaz!
Ya Ali, sen oraya yine Resulullah yaz.

Müşriklerin dediği olursa bunda eğer,
Onlarla aramızı, ancak kılıç halleder.)

Peygamber efendimiz, sahabe-i güzinin,
İşbu gayretlerine memnun oldu ve lakin,

Sükut etmelerini, işaret eylediler.
Ve hazret-i Ali'ye, (Sen onu sil!) dediler.

O dedi: (Feda olsun sana canım, her şeyim.
Lakin onu silmeye, varmıyor ki hiç elim.)

Peygamber efendimiz, buyurdular ki ona:
(O kelime hangisi, sen göster onu bana.)

O da, o kelimeyi gösterince, bu sefer,
Mübarek parmağıyla, sildi onu o Server.