Hûd aleyhisselamı öldürmek gayesiyle,
Mucize istediler kâfirler bu hileyle.

Lakin istedikleri yerine gelince tam,
Bu sefer, delilikle ettiler onu itham.

Hûd Nebi, bu ithamla gayet huzursuz oldu.
O kâfirlere karşı, o gün meydan okudu.

Zira demişlerdi ki kâfirler ona ilkin:
(Bizim putlarımıza dil uzattığın için,

Putlarımızdan biri, seni çarpmış olacak.
Senin deliliğinin sebebi budur ancak.)

Hûd Peygamber, onlara buyurdu ki: (Vallahi,
Delilik bende değil, sizdedir bizatihi.

Allahü teâlâyı şahid tutarım ki ben,
O putlardan, hiç bana zarar gelmez katiyyen.

Onlarda böyle tesir ve kuvvet varsa eğer,
O putlarınızı da alarak hep beraber,

Beni öldürmek için, haydi, gelin topunuz!
Gücünüz yetiyorsa, kılıma dokununuz!

Elinizden geleni, koymayın ardınıza.
Haydi, ne durursunuz, bana saldırsanıza.

Ama şunu bilin ki, hepiniz de gelseniz,
Siz bana, zerre kadar zarar veremezsiniz.

Zira ben, Allah’ıma sığındım tam ihlasla.
Bu yüzden sizin bana gücünüz yetmez asla.

Benim dediklerime inanmazsanız eğer,
Rabbim azap gönderip, sizleri helak eder.)

Hûd aleyhisselamın bu cesurca sözleri,
Şaşkına çevirmişti o azgın kâfirleri.

Saldırmak şöyle dursun, ona, bir kelimeyle,
Cevap olacak bir söz diyemediler bile.

Birden şaşırmışlardı, hepsi donup kaldılar.
Ve ne olduklarını hiç anlıyamadılar.

O yine buyurdu ki: (Niye çok şaşırdınız?
Yerinizde mıh gibi, niçin kalakaldınız?

Ben, sizin karşınızda yalnızım baksanıza.
Hep birden üzerime haydi saldırsanıza.

Kalabalığız diye, iftihar ederdiniz.
Bizim gibi kuvvetli kimse var mı derdiniz

Haydi, kuvvetinizi bana gösterseniz ya.
Niçin duruyorsunuz, üstüme gelseniz ya.)

Kâfirler, put misali yerlerinde kaldılar.
Ona doğru bir adım bile atamadılar.

Zira bu cesaretle, bu sözleri, o ara,
Bir mucize eseri söylemişti onlara.

Çünkü onlar, gerçekten güçlü kuvvetlilerdi.
Ayrıca, merhametsiz ve zalim kimselerdi.

Adam öldürürlerdi eğlence olsun diye
Bir şey yapamadılar ve lakin Hûd nebiye.

Halbuki o kimseler, birine kızsalardı,
Onu, yüksek binadan aşağı atarlardı.

Bu sebeple onlara, değil meydan okumak,
Asla mümkün değildi yan gözle bile bakmak.

Bütün bunlara rağmen, Hûd Peygamber, kavmine,
O gün meydan okudu güvenerek Rabbine.