Eyüp Nebi, eşiyle şehre vasıl oldular.
Köhnemiş evlerini, sapasağlam buldular.

Önce sahip olduğu bilcümle servetine,
Daha ziyadesiyle kavuştu tekrar yine.

On oğlu var idi ki, etmişlerdi hep vefat.
Hak teâlâ, hepsine yeniden verdi hayat.

On oğul daha verdi ona hem Hak teâlâ.
Her hali, eskisinden oldu iyi ve âlâ.

Yüz çeviren dostları, gösterdiler muhabbet.
İnsanlar, daha fazla ettiler ona rağbet.

Ve lakin Eyüp Nebi, henüz sıhhat bulmadan,
Rahime hatun için üzülmüştü bir zaman.

Gadaplanıp, yeminle demişti ki ona hem:
(Yüz sopa vuracağım sana iyileşirsem.)

Sıhhate kavuşunca, hatırladı ahdini.
Lakin istemezdi ki, kırsın onun kalbini.

O, bunu dert edinip, düştü bir üzüntüye.
(Bu ahdimi, ne tarzda ifa ederim?) diye.

O, böyle düşünürken bu yemin ve ahdini,
Rabbimiz, kendisine gönderdi şu vahyini.

Buyurdu ki: (Ya Eyüp, incesinden yüz adet,
Çubuk al, iple bağla, olsun yüzlük bir demet.

Onunla Rahime’ye bir defa vurur isen,
O ahdini yerine getirmiş olursun sen.)

Eyüp aleyhisselam, bu emir gereğince,
Yüz adet çubuk alıp, demet yaptı hemence.

Rahime’ye bir defa vurarak hafifinden,
Kurtuldu böylelikle, o yemin ve ahdinden.

Hazret-i Rahime’nin incinmemesi için,
Bu vahyi göndermişti ona Rabbil âlemin.

Zira Rahime hatun, yedi sene müddetle,
Ona, can-ü gönülden baktı hem merhametle.

Her türlü hizmetini yaptı hiç usanmadan.
Hem de bir defa olsun, asla surat asmadan.

Maişetini dahi, ederdi kendi temin.
O, böyle fedakârdı, hem de sadık ve emin.

Kusursuz hizmet etti, şefkatle, acıyarak.
Bir insanda sadakat, bu kadar olur ancak.

Erzaksız bırakmadı hiç hazret-i Eyüb’ü.
Çok fedakârlık ister, zira kolay değil bu.

Hatta bir gün, elinde kalmamıştı hiç para.
Fazla elbisesini alıp gitti pazara.

Satıp, parası ile aldı yiyeceğini.
Yine de yiyeceksiz bırakmadı beyini.

Böyle fedakârane edince ona hizmet,
Hak teâlâ katında, kazandı büyük kıymet.

Eyüp aleyhisselam yüz yerine, bir defa,
Vurarak, yeminini edince böyle ifa,

Sordu Rahime hatun hikmetini bu işin.
Buyurdu: (Vahiy geldi Rabbimden bunun için.)

O, hazret-i Eyüp’ten işittiğinde bunu,
Bildi Hak teâlânın kendisine lütfunu.

(Hak teâlâ, hususen lutfetti bana) diye,
Sevinip, şükreyledi olan bu hadiseye.