O Server, süt annesi Halime'den, her zaman,
Sol'dan değil, daima emiyordu hep sağ’dan.

Sol’u, süt kardeşine bırakırdı her sefer.
Hem orada, çabucak beslenmişti o Server.

İki aylık olunca, emekledi O hatta.
Üç aylık olduğunda, durur oldu ayakta.

Dört aylıkken yürüdü duvara tutunarak.
Beş aylık olduğunda, yürüdü tam olarak.

Altı aylık olunca, serian yürüyordu.
Yedi aylık iken de, her yere gider oldu.

Sekiz aylık olunca, başladı konuşmaya.
Kelime-i tevhid’i zikreyledi ilk defa.

Dokuz aylık olunca, konuştu net ve açık.
On aylık olunca da, ok atıyordu artık.

O andan itibaren, O, Allah’ın ismini,
Anmadan, hiçbir şeye sürmüyordu elini.

Sağ eliyle yemeye, ederdi fazla dikkat.
Sol eliyle, hiçbir şey yemez idi O fakat.

Vakta ki yürümeye başlayınca sonradan,
Oyuna katılmaz ve seyrederdi uzaktan.

Hem de buyururdu ki bu mevzuya temasla:
(Biz kullar, bunun için yaratılmadık asla.)

Güneş ışığı gibi bir nur da, Onu yine,
Kaplar ve dağılırdı mübarek bedenine.

Ayrıca (Ay) ile de mükaleme ederdi.
O işaret ettikçe, ay hareket eylerdi.

Tâ ki iki yaşına girdiğinde o Hazret,
Gelişmiş, gösterişli bir çocuk oldu gayet.

Başı üzre, devamlı beyaz bir bulut vardı.
Güneşin sıcağından Ona gölge yapardı.

Halime Hatun, Ona, kendi evlatlarından,
Daha iyi bakar ve ayırmazdı yanından.

Bir gün öğlen üzeri, çok sıcakta o Server,
Çıkmıştı, süt kardeşi Şeyma ile beraber.

Lakin Halime Hatun Onu göremeyince,
Nereye gittiğini merak etti bir nice.

Hemen dışarı çıkıp, aradı göz nurunu.
Süt kardeşi Şeyma’nın yanında buldu Onu.

Ve Şeyma’ya dedi ki: (Bu sıcakta ne için,
Çıktınız ki, rahatsız olur bak bu kardeşin.)

O dedi: (Anneciğim, bu kardeşime ama,
Bir bulut, başı üzre gölge yapar daima.

Güneşin sıcağından rahatsız olsak da biz,
Hiç rahatsız olmuyor fakat bu kardeşimiz.)

Halime Hatun der ki: (Bu sahib-i saadet,
Yaşını bitirince, sütten kestim nihayet.

İade etmek için, Mekke’ye revan olduk.
Lakin ondan ayrılmak nasıl olur diyorduk.

Sevgisi, kalbimize öyle çok girmişti ki,
Onu bırakıp gelmek, begayet müşkil işti.

Bahaneler söyleyip Hazret-i Âmine’ye,
İzin aldım, az daha bizimle kalsın diye.

O Server sayesinde, elimize velhasıl,
Çok maddi ve manevi nimetler oldu hasıl.