Müminler, Medine’de hayli kuvvetlenince,
Bu, korkuya düşürdü kâfirleri iyice.

Kervan gönderselerdi bir yere onlar eğer,
Muhafız askerler de gidiyordu beraber.

Bin develik bir kervan, tertib ederek yine,
Çıktılar o günlerde, Mekke’den Şam yönüne.

O kervanın başında, var idi Ebu Süfyan.
Ve lakin henüz iman etmemişti o zaman.

Kervanı taarruzdan korumak maksadıyle,
Kırk kadar da muhafız giderdi kervan ile.

Kervanın kârı ile, silah alınacaktı.
Müminlerle savaşta bu kullanılacaktı.

Allah’ın Sevgilisi, bunu haber aldılar.
Hemen iki kişiyi, keşf için yolladılar.

Gidip öğrendiler ki, kervan geçmiş az önce.
Dönüp, Resulullaha söylediler böylece.

Buyurdu: (Bekleyelim Şam’dan dönüşlerini.
O zaman bitirelim bu küffârın işini.)

Kervanın dönüşünü öğrenmek için ise,
Keşif kolu olarak gönderdi iki kimse.

Buyurdu: (Kırılırsa küfrün mukavemeti,
Bulamazlar İslam’a saldıracak kuvveti.)

Bu, Müslümanlar için bir fırsat idi artık.
Resulün emri ile, yapıldı her hazırlık.

Şehirde, yedi kişi görevli bırakarak,
Ve üçyüzbeş kişiyi yanlarına alarak,

Ramazan-ı şerifin onikinci gününde,
Çıktılar Medine’den, gayet sıcak bir günde.

Medine’de, emirle kalanlarla beraber,
Üçyüzonüç kişiydi bu şanlı sahabiler.

Bedir, Mekke, Medine ve Suriye’ye giden,
Yolların birleştiği bir yerdi hakikaten.

Şam'dan dönen kervanlar, oradan geçiyordu.
Onun için Bedir’e yürüyordu bu ordu.

İştirak etmek için bu Bedir savaşına,
Gençler, yalvarıyordu Peygamber-i zişâna.

Hatta Ümmü Varaka, kadın olduğu halde,
Gelip, Resulullaha yalvardı pek ziyade.

Dedi: (Ya Resulallah, müsaade ederseniz,
Sizin ile gelmeyi istiyorum bendeniz.

Yaralı olanlara bakarım ben orada.
Böylece şehid olmak nasib olur bana da.)

Buyurdu: (Kur’an oku, sen evde oturarak.
Şehidliği, sana da lütfeder cenâb-ı Hak.)

Sa’d bin Ebi Vakkas anlatıyor ki: Benim,
Onaltı yaşlarında vardı bir biraderim.

Bizim ile gazaya gitmeyi çok isteyen,
Çocukları, o Server çevirirdi seferden.

Ben, kardeşim Umeyr’e baktım, saklanıyordu.
Resul onu fark edip, (Sen geri dön!) buyurdu.

Üzülüp, gözyaşıyle ağlayınca ziyade,
O zaman Resulullah etti ona müsaade.

Halbuki kılıcını kuşanamadığından,
Onu, kendi beline, ben takmıştım o zaman.