Yiğitlerin serdarı hazret-i Hamza, o gün,
Bir arslan kesilmişti kâfirlere büsbütün.

Tam otuzbir kâfiri öldürüp kendi bizzat,
Birçoklarını ise, vurarak etti sakat.

Bir ara müşriklerden, Siba bin Ümmü Envar,
Hazret-i Hamza ile birden karşılaştılar.

(Bana karşı koyacak bir kimse var mı?) diye,
Kâfir meydan okudu, bu yiğit sahabiye.

O an hazret-i Hamza, birden hiddetlenerek,
Yürüdü üzerine, kılıcını çekerek.

(Meydan mı okuyorsun Allah ve Resulüne?)
Diyerek vurup onu, düşürdü yüz üstüne.

Ve çöktü üzerine, ona göz açtırmadan.
Bir vuruşta, başını ayırdı vücudundan.

Kalkıp devam eyledi çarpışmaya anında.
Sonra gördü Vahşi’yi, bir kayanın ardında.

Mızrakla, kendisini alıyordu ki nişan,
Derhal onun üstüne yürüdü hiç durmadan.

Ve lakin bir çukura rastladı birden bire.
Kayıp, arka üzeri düşüverdi o yere.

Fakat zırhı, karnında, bir miktar açılmıştı.
Vahşi de, bu fırsatı görüp kaçırmamıştı.

Fırlattı mızrağını, hiç vakit geçirmeden.
Mızrak, karnından girip, arkadan çıktı birden.

O mübarek sahabi, (Allah!) deyip o ara,
Derhal şehid olarak, çöküverdi oraya.

Böylelikle şehadet şerbetini içmişti.
Resulullah uğrunda, feda-yı can etmişti.

O ara, müşriklerden Asım bin Ebi Avf da,
Harbe teşvik ederdi küffârı bir tarafta.

Derdi: (Ey Kureyşliler, biraz daha dayanın.
Muhammed'le savaştan, sakın geri durmayın.

Asla kurtulmamalı Muhammed bu savaşta.
Eğer o kurtulursa, ben öleyim en başta.)

Kâfirleri, Resule düşmanlığından sebep,
Öldürmeleri için teşvik ediyordu hep.

Duydu Ebu Dücane kâfirden bu sözleri.
Fırlayıp buldu hemen, anında bu kâfiri.

Bir kılıç darbesiyle, başını kesti hemen.
Cehenneme gönderdi, canını ebediyen.

Mabed adlı bir kâfir, almak için hıncını,
Arkadan, var gücüyle salladı kılıcını.

Lakin Ebu Dücane sezerek bunu hemen,
Yere çöküp kurtuldu, öldürücü darbeden.

Sonra kalktı o yerden, gayet seri olarak.
Öldürdü o kâfiri, bir kılıç savurarak.

Kureyş kâfirlerinin gayeleri bir tekti.
O da, bir fırsat bulup, Resulü öldürmekti.

Ve lakin mücahidler, etrafında Resulün,
Bir pervane misali dönüyorlardı o gün.

Onun kılına bile, zarar gelmesin diye,
Can feda ederlerdi her biri o Servere.

Müşrikler, grup grup hücum ediyorlardı.
Lakin Resulullaha ulaşamıyorlardı.