Merhab’ı öldürünce Allah arslanı Ali,
Bir anda çok bozuldu kâfirlerin morali.

Peşinden mücahidler hücum edince yine,
Kâfirler kaçıştılar hep kalenin içine.

Kovalıyorlardı ki müminler peşlerinden,
Aliyyül Mürteza’nın kalkanı düştü birden.

Velakin eğilip de, almaya yoktu vakti.
Fırsat bilip, kalkanı, kaçırdı bir yahudi.

Buna, hazret-i Ali üzülüp, bu hiddetle,
Hayber’in kapısını tutup sarstı kuvvetle.

Onu, kalkan yerine kullanmak istiyordu.
Ancak o, bu hususta Hakka güveniyordu.

Koca demir kapıyı, sarstı Allah adıyla.
Çıktı kapı yerinden Allah’ın yardımıyla

O, kapıyı sarsarak koparınca yerinden,
Hayber kalesi dahi sarsıldı temelinden.

Hatta Ahtab’ın kızı, o anda birden bire,
Sedirde otururken, sarsılıp düştü yere.

Sekiz on pehlivanın kımıldatamadığı,
Koca demir kapıyı, kaldırıp kalkan yaptı.

Bir eliyle kapıyı tutarak kalkan diye,
Kılıç savuruyordu, yine öbür eliyle.

Sonra kale içine girerek mücahidler,
İslam’ın sancağını burç üstüne diktiler.

Bu harikuladeyi görünce aşikâre,
Hep eman dilediler yahudiler son çare.

Hazret-i Ali ise, onlara verdi eman.
Zira Hayber kalesi fethedilmişti o an.

Resulün huzuruna gelerek dönüp geri,
Arz etti kendisine bu müjdeli haberi.

Sevindi Resulullah, bu fetih haberine.
Gözlerinden öperek, buyurdular ki yine:

(Bu kahramanlığınla bilesin ki ya Ali!
Senden razı oldular, Allah ve Peygamberi.)

O, duyunca bu sözü Allah’ın Resulünden,
Ağlayıp, yaşlar aktı hemen iki gözünden.

Resulullah sordu ki: (Ne için ağlıyorsun?)
Dedi: (Canım, her şeyim yoluna feda olsun.

Sevinç ve sürurumdan ağlarım ki şimdi ben,
Hem Allah, hem Resulü razıdır bendenizden.)

Buyurdu ki: (Ne kadar sevinsen, yine azdır.
Zira meleklerin de hepsi senden razıdır.)

Ve lakin bir tek kale, henüz fethedilmişti.
Diğer kalelerin de, düşmesi gerekirdi.

Ama hiç zor olmadı, onları fetheylemek.
Peşpeşe, kolaylıkla fethedildiler tek tek.

Hepsi sekiz kaleydi, alındı birer birer.
Artık sulh isteğinde bulundu yahudiler.

Bu sulh tekliflerini, o Server kabul etti.
İlk şart, bu yahudiler öldürülmeyecekti.

Çocuklarını alıp, bir yük de eşya ile,
Çıkıp gideceklerdi, Hayber’den başka yere.

Geri kalan ne kadar var ise mal ve nimet,
Hepsi, Müslümanlara olacaktı ganimet.