Bir gün, garip bir kişi gelmiş idi Mekke'ye.
O gün Ebu Cehil’e satmış idi bir deve.

Ebu Cehil kâfiri, deveyi aldı, ama,
Devenin bedelini vermiyordu adama.

Adam, bilemiyordu kime gideceğini.
Zira kim dinlerdi ki bu garibin derdini?

Beytullahın yanına gelmişti o arada.
Kureyş müşrikleri de toplanmıştı orada.

Dedi: (Ben buralarda kimseyi bilmiyorum.
Hakkımı alın ondan, çok rica ediyorum.)

Yabancı olduğunu anlayınca müşrikler,
Hiç de ilgilenmeyip, hem istihza ettiler.

Ona, Resulullahın evini göstererek,
Ve alaylı şekilde sinsi sinsi gülerek,

Dediler ki: (Şurada oturan biri vardır.
Ondan senin hakkını, ancak o kimse alır.)

O kişi sevinerek onların bu sözüne,
Gelip açtı derdini, Allah'ın Resulüne.

O Server buyurdu ki: (Gidelim şimdi hemen.
Senin alacağını alalım o kişiden.)

Geldiler Ebu Cehl'in hanesine o saat.
Peygamber efendimiz, kapıyı çaldı bizzat.

Ebu Cehil, kapıda görünce o Serveri,
Titremeye başladı vücudunun her yeri.

Ve yalvaran bir sesle dedi ki: (Ya Muhammed!
Söyle, hemen yapayım bir emrin varsa şayet.)

Büyük bir vakar ile o Sevgili Peygamber,
Buyurdu: (Bu garibin hakkını getir de ver.)

(Hayhay!) deyip, hemence içeriye girerek,
Gelip verdi parayı, çok özür dileyerek.

Adam teşekkür etti Allah'ın Habibine,
Oradan ayrılarak, Kâbe’ye geldi yine.

Müşriklere dedi ki: (Size çok minnettarım.
Zira alacağımı o zatla gidip aldım.

Beni öyle birine göndermişsiniz ki siz,
Hakkımı aldı ondan bir söz ile, zahmetsiz.)

Onlar, birbirlerine bakarken şaşkın şaşkın,
Geldi Ebu Cehil de o sırada ansızın.

Dediler: (Muhammed'in sözüyle, az önce sen,
Yabancıya borcunu ödedin mi gerçekten?)

O (Ödedim) deyince, dediler: (Sen ne dersin?
Nasıl Onun sözüyle sen hareket edersin?)

Dedi: (Onun sözüyle ödedim, bu doğrudur.
Ve lakin ödemeye bıraktı beni mecbur.

Zira çıktım kapıya, baktım ki Muhammed var.
Ve yanında duruyor çok korkunç bir canavar.

Bana, bir düşman gibi bakıyordu o hayvan.
Eğer ödemeseydim saldıracaktı o an.)