Sahabe-i kiramdan Huzeyme hazretleri,
Diyor ki: Gördüm bir gün hazret-i Peygamberi.

Buyurdu: (Ya Huzeyme, bir rüya gördüm ki ben,
Eshabım Buheyra’yı fethetmişti tamamen.

Ve hatta kumandanın kızı Nesimayı da,
Esir almışlar idi Eshabım o esnada.

Beyaz deveye binmiş, şöyleydi kıyafeti.
Hak teâlâ ilerde, nasib eder bu fethi.)

Resulullahtan böyle bir müjde işitince,
Huzeyme hazretleri sual etti şöylece:

(Ben dahi o gazada hazır bulunur isem,
Buyurduğunuz hatun, olsun mu benim kölem?)

Resulullah cevaben buyurdular ki: (Evet.
Nesima, harpten sonra verilsin sana elbet.)

Bu hadiseden sonra, yıllar geçti aradan.
Hatta Peygamberimiz, göç etti bu dünyadan.

Hazret-i Ebu Bekrin devrinde, bir gün yine,
Çıktı İslam ordusu, Buheyra’nın fethine.

Halid bin Velid idi bu orduya kumandan.
Hazret-i Huzeyme de orduda vardı o an.

Kendisi anlatır ki: Nihayet bitti sefer.
Allah'ın yardımıyla fetih oldu müyesser.

Ben, esirler içinde bir kadını görünce,
Seneler öncesini hatırladım hemence.

Zira bir vaadi vardı, bana Resulullahın.
Düşündüm: Budur işte, buyurulan o kadın.

O günü hatırlayıp, bir hayli duygulandım.
Ve Peygamberimizi düşünüp çok ağladım.

Ve hemen Nesima’yı indirip o deveden,
Başkumandan Halid'in yanına vardım hemen.

Söyleyip kendisine, Resulün o sözünü,
Dedim: (Bana vermişti Nesima'yı o günü.)

Bana, (Şahidin var mı?) diye sual edince,
Sahabeden üç kişi, şahid oldu hemence.

O zaman tasdik edip, anlattığım vak’ayı,
Bana teslim eyledi hemence Nesima’yı.

Bir gün de, bir kaç kişi, bir koyun sürüsüyle,
Bir şey arz etmek için, geldiler o Resule.

Dediler: (Çok fazladır bizim koyunlarımız.
Başkalarınınkiyle karışır bunlar yalnız.

Karışmaması için, başka bir sürü ile,
Ne tedbir almamızı, edersiniz tavsiye?)

Resulullah o zaman, bakıp koyunlarına,
Bir işaret buyurdu sonra kulaklarına.

O anda, sürüdeki koyunların tamamen,
Kulaklarının rengi, siyaha döndü hemen.

O günden itibaren, o nesilden koyunlar,
Hep siyah kulaklıdır zamanımıza kadar.