Seyyidet Nefise hazretleri “rahmetullahi teâlâ aleyha”, keramet sahibi, mübarek bir hatundu.
Bütün insanlık için, bereketti.

Bir zaman, Nil nehrinin suyu azaldı birden bire.
İnsanlar, susuzluktan ne yapacaklarını bilemediler.

Sonunda Seyyidet Nefise hazretlerine gidip;
- Efendim, ne olur, bir dua edin de kurtulalım bu susuzluktan, diye yalvardılar.

O da, gelenlere bir bez verip;
- Gidiniz, bu bezi Nil nehrine batırıp çıkartınız, buyurdu.

Öyle yaptılar.
Nil’in suyu yükseldi birden.

Yemek yediğini görmedim

Kardeşinin bir kızı vardı ki, hizmetini yapardı bu Hak dostu hatunun.

O diyor ki:
- Kırk senedir halama hizmet ediyorum. Hiç yemek yediğini görmedim.

Bir gün de bazı sevdiklerine;
- Allahü teâlânın bir kimseyi sevdiğinin alameti nedir, biliyor musunuz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- İki alameti vardır. Birincisi, o, hiç kimseye yük olmaz, sıkıntı vermez. İkincisi de hep hayırlı işlerle meşgul olur.

Bir gün de sordu bir sevdiğine:
- Suyun aktığı yerden, gideceği yer, geminin rotasından da, hangi sahile varacağı bellidir, öyle değil mi?
- Evet efendim, dedi.

- İnsan nereye gitmek isterse, o yere giden bir vasıtaya biner, değil mi?
- Elbette.

- İşte bizim gemimiz de yolcularını Cennete götürür, buyurdu. Cennete gitmek isteyen, Ehl-i sünnet gemisine biner ve Cennete gider.