Ebül Hasen Büşenci hazretleri “rahmetullahi teâlâ aleyh” vefat ettiğinde kabrini ziyarete geldi bir kişi.
Fakir ve garipti.

Bu mübarek Veliyi vesile edip;
- Yâ Rabbi, bana dünyalık ver, diye dua etti.

O gece, rüyasına girdi mübarek zat.
Kendisine;
- Dün beni ziyaret ettin. Ama bizi vesile edip dünyalık istedin. Bir daha böyle yapma, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bizi vesile edip dua edeceksen, Cenneti iste. Cehennemden kurtulmayı talep et. Ebedi kurtuluşu istemek varken, değer mi dünyalık istemek?

Rabbine güven!

Bir gün de gencin biri nasihat istedi bu zattan.

Cevabında;
- Rabbine güven, buyurdu. Her ne ihtiyacın olursa, Ondan iste.

Delikanlı sordu:
- İnsanlardan bir şey istenmez mi efendim?
- Allah varken kuldan istemek, hakiki mümine yakışmaz oğlum.
Kuldan gelen nimetleri de O gönderiyor zaten.

Ve ekledi:
- Seni yaratan, seni en iyi bilendir evladım. Halık varken mahluktan istemek, kulluğa yakışmaz.

Allah’ın ihtiyacı yok

Bir gün de;
- Efendim, Allahü teâlânın biz kulların ibadetine ihtiyacı var mı? diye sordular.

Cevaben;
- Hayır. Allahü teâlâ, kullarının ibadetine muhtaç değildir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ama bizim ibadet yapmaya ihtiyacımız var.

Sordular yine:
- İnsan ne ile kıymet kazanır hocam?
- Rabbine ibadet etmekle.