Bir gün nasihat istediler Ebül Hasan-ı Harkani hazretlerinden “rahmetullahi aleyh”.

Cevap olarak;
- Allah'ın kullarına yardım edin, buyurdu. Hele anne-babanız muhtaçsa, onlara hizmet edin ki, bu, büyük devlettir.

Ve şunu anlattı:
İki kardeş, bir evde yaşıyorlardı.
Hizmete muhtaç anneleri de vardı bir de.

Biri, annesinin hizmetlerini yapıyor, öteki, bir köşeye çekilip Rabbini zikrediyordu.

Bu, her gece böyle devam ederdi.
Bir gece, zikirle meşgul olan kardeş, rüyasında bir nida işitti.

Allah’ın ihtiyacı yok

Şöyle ki;
- Ey filan! Senin kardeşini bağışladık. Seni de onun hatırı için affettik! diyordu.

Çok şaşırdı.
“Nasıl olur? İbadet eden benim. Ama kardeşimin hatırı için affediliyorum. Hikmeti ne acaba?” diye düşündü.

O anda;
- Ey filan! Allahü teâlânın senin ibadetine ihtiyacı yoktur. Ama anneniz muhtaç. Ona yapılan hizmet, Allah indinde daha kıymetlidir, deniyordu.

Önce lazım olan şey

Bir gün bazı gençler;
- Efendim, insana en önce lazım olan şey nedir? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Önce itikadını düzeltmektir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği gibi bir iman ve itikat edinmek, her şeyden mühimdir.

Sordular:
- Ondan sonra efendim?
- İmandan sonra ibadete sıra gelir tabii.

- En mühim ibadet nedir efendim?
- Beş vakit namaz kılmaktır. Namaz, ibadetlerin hepsini kendinde toplayan ve insanı Allahü teâlâya en çok yaklaştıran bir ibadettir.