Ebu Said-i Ebül Hayr hazretleri “rahmetullahi teâlâ aleyh” zamanında Ebu Hasen adında bir kimse vardı ki, sevmiyordu bu Veli’yi.

Yanlış kanaat besliyordu hakkında.

Ancak Ebu Said hazretleri hiç tepki göstermiyor, hatta onun için; “Ä°nÅŸallah hakikati bir gün anlar” diyordu.

Bir gün de talebesine;
- Haydi Ebül Hasen'in ziyaretine gidelim, buyurdu.

Talebeler şaşırdılar:
- Hocam, o sizi kötü biliyor. Niçin ziyaret edeceksiniz? dediler.
- O bizi, yanlış yolda biliyor. Yani bizi deÄŸil, yanlışı kötü biliyor, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ä°nÅŸallah doÄŸruyu anlar sonunda.

Ve yola çıktılar.
Bir talebesini önden gönderip, kendisini ziyarete gelmekte olduklarını haber verdi.

Kiliseye gitsin

Ancak Ebu Hasen kabul etmedi.
- Onun burada ne iÅŸi var? Bana geleceÄŸine, kiliseye gitsin, dedi.

Talebe dönüp bunu haber verince;
- Pekâlâ, buyurdu. Madem öyle istiyor, biz de kiliseye gidelim, buyurdu.

Hıristiyanlar bu Veliyi görünce ÅŸaşırdılar.
Zira Onun büyüklüÄŸünü iÅŸitmiÅŸlerdi.

Yüzlerce hıristiyan, yanında toplandılar.
Kilisenin duvarında, Ä°sa aleyhisselam ile hazret-i Meryem’in resimleri vardı.

Allah’a secde edin!

Büyük Veli o resimlere bakıp;
- Hazret-i Muhammed'in “aleyhisselam” dini hak ise, ikiniz de Allah'a secde edin! diye seslendi.

O anda, o iki tablo yere düÅŸtü.
Hem de kıbleye doğru.

Ve yüzleri üzerine.
Yani secde vaziyetinde.

Yüzlerce hıristiyan bunu görüp imanla ÅŸereflendiler.
Bu hadiseyi Ebu Hasen de duyup hatasını anladı.
Huzuruna koÅŸarak talebesi olmakla ÅŸereflendi.