Seyyidet Nefise hazretleri “rahmetullahi aleyha”, bir Evliya hatundur.
O devirde, fakir bir kadın vardı.

Dört kızı hafta boyu iplik eğirir, bu da onları pazarda satar, böylece geçinip giderlerdi.

Bir gün yine ipleri yüklenip çıktı evden.
İplik bohçasını başında taşıyordu ki, bir kartal uzaklardan bu kadına doğru süzüldü.
Ve bir hamlede başındaki bohçayı kapıp havalandı.

Kadıncağızın sermayesi gitmişti.
Bayılıp düştü üzüntüden.

Kendine geldiğinde, toplanan insanlar;
- Ne oldu, ne var? diye soruyorlar.

Olan biteni anlattı.
- Ey hatun! Seyyidet Nefise hazretlerine git, O bir dua eder, işin hallolur, dediler.

Kadıncağız koştu bu Evliya hatuna.

Üzülme, evine git

Seyyidet Nefise hazretleri;
- Üzülme, buyurdu. Evine git. Yakında rızkın gelir.

Kadın gitti eve.
Az sonra birileri Seyyidet Nefise hazretlerine gelip arzettiler:
- Bir gemiye binmiştik. Gemimiz su almaya başlayınca, batma tehlikesiyle karşılaştık. Sizi vesile edip, dua ettik. Çok şükür kurtulduk.

- Nasıl kurtuldunuz?
- Bir kartal, yukardan indi. Ağzındaki bohçayı, bırakıp havalandı. Baktık ki, bohçanın içi iplik dolu. O iplerle bağlayıp, hallettik işi.

Şu parayı kabul edin

Sonra beşyüz dirhem uzattılar.
- Şu da hediyemizdir. Lütfen kabul buyurun.

Seyyidet Nefise hazretleri o ihtiyar hatunu çağırıp sordu:
- O ipleri kaça satıyordun?
- Yirmi dirheme.

- Rabbimiz sana daha fazlasını gönderdi, deyip, o beşyüz dirhemi verdi kadıncağıza.

Ve tembih etti.
- Rızık için, bir daha üzme kendini.