Abdullah-ı Ä°sfehani hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Ä°sfehan’da yetiÅŸen büyük Velilerdendir.
Hocası bir gün ona;
- Evladım, sen ÅŸimdi Mısır’a git. Orada bir zat var ki, zamanın kutbudur. Onunla görüÅŸ ve gel, buyurdu.
Genç Abdullah;
- BaÅŸ üstüne hocam, dedi.
Ve çıktı yola. Ancak eÅŸkıyalar onu tutup, bir yere hapsettiler.
Hem de ellerini baÄŸlayarak.
Bir gün sonra, yanında nur yüzlü bir zat peydah oldu.
Ellerini çözüp;
- Haydi çık, yoluna devam et, buyurdu. Aradığın zat benim.
Hapisten çıkıp yola koyuldu.
Ve Mısır’a vasıl oldu.
Ä°stersen birlikte gidelim
Ä°yi de kimdi bu zat?
Hem sonra Onu nerede bulacaktı?
Onu tanıyor muydu insanlar?
O böyle düÅŸünürken, biri geldi yanına:
- Buraya bir Evliya zat teÅŸrif etti. Zamanın kutbuymuÅŸ. Ebül Abbas-ı Mürsi diyorlar kendisine. Ben Ona gidiyorum, istersen birlikte gidelim, dedi.
Ve gittiler.
O zatı görünce ÅŸaşırdı.
Zira kendisi hapisten kurtaran zatın tâ kendisiydi.
En büyük düÅŸman
Bu zat, bir gün;
- Sen en büyük düÅŸmanını tanıyor musun? diye sordu bir talebesine.
Delikanlı şaşırdı:
- Benim düÅŸmanım yok ki hocam.
- Var evladım. Hem de çok güçlü bir düÅŸmanın var senin.
- Benim düÅŸmanım kim olabilir ki efendim?
- O, senin içinde evladım. Senin nefsin. Bu gün günah iÅŸletip, yarın Cehennemde yakmak istiyor seni. Bundan büyük düÅŸman olur mu?
|
