Ebu Hafs-ı Haddad hazretleri “rahmetullahi aleyh”, İslam âlimlerindendir.
Bir kıza âşık olmuştu gençliğinde.

Bu aşkla yanıyor, ona kavuşmak için, çareler arıyordu.
Dostları, kendisine;
- Filan yerde bir yahudi büyücü var. Senin derdine, ancak o çare bulur, dediler.

- Pekâlâ, deyip gitti o yahudiye.

Durumu anlatıp;
- Derdimin çaresini bul, diye rica etti.

Büyücü:
- Yaparım, ama bir şartla, dedi. Kırk gün, hiç iyi bir amel yapmayacaksın. Sihrimin tesir etmesi için bu şart.

Ama sihir tesir etmedi

Ebu Hafs;
- Peki yapmam, dedi.

Kırkıncı gün, büyücü sihrini yaptı ona.
Lakin Ebu Hafs muradına kavuşamadı.

Yahudi büyücü de, çok hayret etmişti.
Kendisine;
- Sen mutlaka iyi bir iş yapmışsın, dedi. Yoksa benim sihrim muhakkak tutardı.

Ebu Hafs;
- Hatırlamıyorum, dedi. Kırk gündür, iyi bir iş yapmadım.
- Hiç mi yapmadın?

Yoldan bir taş kaldırdım

Ebu Hafs düşünüp;
- Sadece yol üstünde, bir taş gördüm. Kimse düşmesin diye, alıp bir kenara koydum, dedi. Bu olabilir mi?

Büyücü;
- Olabilir, dedi. Sen kırk gün, sadece bir tek iyi iş yaptın. Yine de Rabbin seni terk etmediyse, korkma, dedi. O, muradının hepsini ihsan eder.

Ve izah etti:
- Zira senin, halis niyetle işlediğin tek bir amel, benim, kırk yıl yaptığım sihrime engel oldu.

Bu sözden, Ebu Hafsın kalbine ateş düştü.
O gün tövbe etti Rabbine.

Yahudi de, duygulanıp, imanla şereflendi.