Bir gün, Ebu Hafz-ı Haddad hazretleri “rahmetullahi aleyh”;
- Ä°yi bir iÅŸ yapınca, kendinizden bilmeyin, buyurdu. Onu ben yaptım diye, geçmesin kalbinizden.

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü o hayırlı iÅŸi size yaptıran Hak teâlâdır. O, size fırsat ve kuvvet vermeseydi, hiçbir iÅŸinizde muvaffak olamazdınız.

Birbirinizi çok sevin!

Bir gün de sohbetinde;
- Birbirinizi çok sevin, buyurdu. EÄŸer bir kardeÅŸiniz sizi üzerse, kusuru, kendinizde arayın. Karşı tarafta aramaya kalkışmayın.

- Neden efendim? dediler.
Çünkü büyüklerimiz böyle tavsiye ediyorlar. Bu gibi hallerde Ben, Rabbime karşı bir kusur yapmışım ki, o da bana böyle yaptı deyin. O özür dilemeden, siz gidip af dileyin ondan.

- Ya affetmezse efendim?
- Olsun, tekrar özür dileyin.

- İkinci defa mı efendim?
- Evet. Kırk defa da olsa, buna devam edin. Tâ ki kabul edinceye kadar.

- Yine kabul etmezse hocam?
- Siz yine kendinizi suçlu bilin. Zira Peygamberimiz “aleyhisselam” “Ä°ki Müslüman birbirine küstüÄŸünde, hangisi önce davranır ve özür dilerse, ona Cennette büyük köÅŸkler verilecektir” buyuruyor.

Örnek Müslüman nasıl olur?

Bir gün de;
- Örnek Müslüman nasıl olur efendim? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Örnek Müslüman odur ki, Allah’ın kullarına hizmet için kendini feda etmiÅŸtir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Yani o, Müslümanların dinine veya dünyasına faydalı olmak için kendi zararını düÅŸünemez. Bu yolda deli gibidir. Nitekim hadis-i ÅŸerifte mealen; “Bir kimseye deli denilmedikçe imanı kâmil olmaz” buyuruldu.