Bir gün, Fudayl bin Ä°yad hazretleri “rahmetullahi aleyh” Mira dağında bulunuyordu.
Bazı sevdikleri de yanındaydı.

Bir ara onlara dönüp;
- EÄŸer hâl ehli biri, ÅŸu daÄŸa sallan dese, daÄŸ sallanır, buyurdu.

Hazret-i Fudayl’in cümlesini henüz bitirmiÅŸti ki koca daÄŸ sallanmaya baÅŸladı.

Oradakiler korktular.

Hazret-i Fudayl;
- Korkmayın, şimdi durur, buyurdu.
Sallanma durdu.

Birine borcun var mı?

Bir gün de halife Harun ReÅŸid bu büyük Veli’den nasihat istedi.

O nasihat ettikçe, aÄŸlıyordu.
Öyle ki, aÄŸlamaktan bayılır gibi oldu.

Kendine geldiÄŸinde sordu:
- Ey Fudayl, birine borcun var mı?
- Evet, Rabbime kulluk borcum var.

- Onu kastetmemiştim. İnsanlardan birine borcun var mı?
- Hayır. Hak teâlâ bana öyle çok nimetler verdi ki, kullarına minnet etmiyorum.

Hiç faydası olmamış

Harun Onun önüne bin altın koyup;
- Bu, kendi helal malımdır, dedi. Rahatça kullan.

Lakin O kabul etmeyip;
- Bunları önümden al, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ne garip, bunca öÄŸüt dinledin. Ama hiç faydası olmamış.

Bin hac sevabı

Bir gün de;
- Müslüman anne babanın yüzüne ÅŸefkatle bir defa bakana, kabul olmuÅŸ bir hac sevabı verilir, buyurdu.

- Bin kere baksa efendim? dediler.
- Bin kere bakarsa, bin hac sevabı verilir, buyurdu.