Ali bin Hüseyin el Hariri hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Harran’ın Büsr köyünde dünyaya geldi.

O zamanlar Harran’da, zâlim ve gaddar bir hükümdar vardı.
Sebepsiz zulmederdi insanlara.

Bu zâlim, bir gün bu zatın bulunduÄŸu köye gelmiÅŸti.
İnsanlar bunu duyup, korkuya kapıldılar.

Bu zata gelerek;
- Efendim, dua edin de Allah onun şerrinden bizi emin eylesin, diye yalvardılar.

Büyük Veli;
- Korkmayın, buyurdu. Hiçbir ÅŸey yapamaz.

- Ama çok zâlim biridir efendim.
- Olsun. Zâlimler korkak olur, buyurdu.

Ve bir talebesini yanına alarak, hiç korkmadan o zâlimin yanına gitti.

Çabuk terk et bu köyü!

Heybet ve şiddetle karşısına dikilip;
- Bu yaptığın zulüm, sana payidar olmaz! buyurdu.

Sonra da, asasını sertçe yere vurup;
- Çabuk bu köyü terk et! diye kükredi.

Hiçbir ÅŸey diyemedi zâlim.
Başını öne eÄŸdi.
Ve çekip gitti o havaliden.

Namaz, dinin direÄŸi

Bir gün, bazı gençler bu zata gelip;
- Dinimizde namazın yeri nedir efendim? diye sordular.

Cevaben;
- Namaz, bu dinin direÄŸidir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Bu dinde en mühim ibadet beÅŸ vakit namaz kılmaktır ki, büyüklerimiz; “Müslüman, namazını kılan insandır” buyuruyorlar.

Sordular:
- Kılmayanın imanı gider mi efendim?
- Hiçbir özrü olmadığı halde, bile bile kılmayan ve kılmadığına üzülmeyenin imanı gidebilir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Nitekim Peygamberimiz “aleyhisselam”; “Namaz kılmayanın Ä°slam’dan nasibi yoktur” buyurmuÅŸtur.