Ä°mam-ı Gazali hazretleri “rahmetullahi aleyh” zamanında Ebül Hasan adında bir imam vardı.
Bir gün Ä°hya-yı ulum kitabından biraz okumuÅŸ, ancak beÄŸenmemiÅŸti.
Güya yanlış vardı içinde.
Bunun için yakmayı düÅŸündü kitabı.
Hatta bütün mahalle halkına haber gönderdi.
Evlerde ne kadar Ä°hya kitabı varsa, köy meydanına yığıldı.
Ertesi gün yakacaklardı.
O gece bir rüya gördü bu imam.
Namaz kıldırdığı camiye girince, hazret-i Peygamberi “aleyhisselam” gördü birden.
İmam-ı Gazali hazretleri de karşılarında, ayakta duruyordu.
Bir ara elindeki Ä°hya-yı ulum kitabını Resulullaha “aleyhisselam” takdim etti.
Åžu kimseden dâvâcıyım
Ve eliyle o imamı göstererek;
- Yâ Resulallah, ÅŸu kimseden dâvâcıyım, dedi. Zira benim ÅŸu kitabımı yakmak istiyor.
Ve ekledi:
- Lütfen bir tetkik buyurun. Bir hata varsa dâvâmdan vazgeçeceÄŸim. Yoksa, alın hakkımı bu adamdan.
Resulullah efendimiz “aleyhisselam”, kitabı baÅŸtan sona mütalaa edip;
- Vallahi bu çok güzel bir kitap, buyurdu. Hepsi doÄŸru, tek bir satır bile hata yok.
Sonra da;
- Åžu kimseyi soy ve iftira edenlere yapıldığı gibi çıplak vücuduna vur! buyurdu.
Bu emirle Ebül Hasen’i belinden yukarı soyup, vurmaya baÅŸladı.
Biiir, ikiii, üüüç, dööört.
O esnada uyandı Ebül Hasen.
Ter kan içindeydi.
Anlamıştı hatasını.
Hemen tövbe edip severek okumaya baÅŸladı Hazret-i Ä°mamın kitaplarını.
Hatta bütün mahalle halkına haber gönderip, durumu bildirdi.
|
