Ebül Hasen-i Åžazili hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın büyüklerindendir ve hadis âlimidir.
Åžeriflerdendir üstelik.

Tunus’da doÄŸdu.
Altmışiki yaşında vefat etti.

Tunus’un Åžazile kasabasında doÄŸduÄŸundan, Åžazili diye meÅŸhur olmuÅŸtur.

Uzun boylu, buÄŸday benizliydi.
Sözleri gayet fasih, tatlı ve pek vecizdi.
Bir çok âlimden ders aldı.

Ceddi Resulullahı “aleyhisselam” çok sever;
“Nur yüzü, hep gözümün önündedir” derdi sık sık.

Ayrıca;
- Resulullahı “aleyhisselam”, her istediÄŸim zaman görmezsem, kendimi Onun ümmetinden saymam, buyururdu.

Mal için aÄŸlanır mı?

Bir gün, eÅŸyasını çaldılar bu büyük Veli’nin.
Ağlamaya başladı.

- Mal için aÄŸlanır mı efendim? dediler.
- Mal için aÄŸlamıyorum ki, buyurdu.

- Ya niçin aÄŸlıyorsun efendim?
- Hırsıza aÄŸlıyorum. O günahın hesabını nasıl verecek? Nasıl azab çekecek? diye aÄŸlıyorum.

Başıboş değiliz

Bir gün de;
- Allahü teâlâ insanları yaratmış, fakat başı boÅŸ bırakmamıştır, buyurdu. Bazı ÅŸeyleri emretmiÅŸ, bazısını da haram kılmıştır.

Dinleyenler;
- Efendim, bu emir ve yasaklar, biz kulların menfaati içindir deniyor, öyle mi? diye sordular.

- Evet, buyurdu. Her emir, kullara faydalı olduÄŸu için emredilmiÅŸ, her yasak da zararlı olduÄŸu için haram kılınmıştır.

Ve ilave etti:
- Çünkü Allahü teâlâ kullarının yanmasını istemez. Onun kullarına merhameti, bir annenin yavrusuna olan merhametinden daha çoktur.