Bayezid-i Bistami, çok büyük bir veliydi.
Nefsine göz açtırmaz, hemen ceza verirdi.

Bir gün de, bir kimseler gelip bu evliyaya,
Dediler: (Dua edin, yağmur yağsın buraya.)

O, mübarek başını eÄŸerek, durdu biraz.
Rabbine, yaÄŸmur için eyledi dua, niyaz.

Sonra da buyurdu ki: (Evinize gidiniz.
Yağmur oluklarını, kontrol eyleyiniz.)

Bir yaÄŸmur baÅŸladı ki fazla zaman geçmeden,
Ä°ki gün devam etti, hiç fasıla vermeden.

Hazret-i Bistami’nin mübarek kalblerine,
Birden ÅŸöyle bir ilham olundu bir gün yine.

Denildi: (Ey Bayezid, hazinemiz lebalep,
Kulların yaptıkları taatlerle dolu hep.

Öyle bir ÅŸeyler ile gel ki sen bize yarın,
GetirdiÄŸin ÅŸeylerden, bizde hiç bulunmasın.)

Hemen Hak teâlâya arz etti ki o dahi:
(Hazinende olmayan, nedir ki ya ilahi?)

Denildi ki: (O şeyler, zavallılık, acizlik,
Her ÅŸeye muhtaç olmak, zillet ve çaresizlik.)

Bayezid-i Bistami anlattı ki bir ara:
Götürdüler bir zaman ruhumu semalara.

Gösterdiler ise de Cenneti, Cehennemi,
Hiçbirine bakmayıp, hep düÅŸündüm Rabbimi.

Geçirdiler ruhumu, bir nice makamlardan.
Sidret-ül münteha’ya ilettiler sonradan.

Dedim: (Senin rızana varmak için ilahi!
Ne yapmak lazım gelir, ilham et onu dahi.)

Bana bildirildi ki: (Ä°stersen bunu eÄŸer,
Sevgili Habibime tam tâbi ol, bu yeter.

Onun ayak tozunu, sürme yap gözlerine.
Ve uymaya devam et, Onun sünnetlerine.

Ona mutabaatın olur ise ne miktar,
Bana yakınlığın da, olur senin o kadar.)

İşte bu menkıbeye, veliler arasında,
(Bayezid'in miracı) denilir esasında.

Biri de, bu veliye sordu ki: (Efendim, siz,
Bu yüksek dereceye, ne ile yükseldiniz?)

Cevaben buyurdu ki: Her yerde ve her zaman,
GördüÄŸünü düÅŸündüm Rabbimin beni her an.

(Her halimi görüyor) diye düÅŸününce hep,
Ondan hayâ etmeme, bu fikir oldu sebep.

Herhangi bir günahı iÅŸlemek isteseydim,
(O görüyor) diyerek, utanıp vazgeçerdim.

Ä°badet yaparken de, (O görüyor) diyerek,
En güzel bir ÅŸekilde yapardım özenerek.

Herhangi iÅŸ yaparken, derdim ki hep içimden:
(Acaba Hak teâlâ razı mı bu iÅŸimden?)

Çünkü biliyordum ki, görüyor Hak teâlâ.
(O beÄŸenir mi?) diye düÅŸünürdüm evvela.