Bir Müslüman, bir zaman geldi BiÅŸr-i Hafi’ye.
Rica etti, (Bana bir nasihat eyle) diye.

Buyurdu ki: (Darlıkta cömert ol, eyle ikram.
Tenha yerlerde dahi, iÅŸleme günah, haram.

Her ÅŸeyden daha evvel, öÄŸren ilmihalini.
Sonra, bunlara göre düzelt bütün halini.

KonuÅŸmak isteyince, sükutu eyle tercih.
EÄŸer susmak istersen, söze ol müteveccih.

Kötü kimseler ile olma ki hiç arkadaÅŸ,
O seni, Cehenneme sürükler yavaÅŸ yavaÅŸ.

Cimrilik, öyle kötü huydur ki, aman sakın.
Kalblerini karartır yüzüne bakanların.

Bu din, emr-i marufa verir çok kıymet, deÄŸer.
Lakin eziyetlere katlanmak icab eder.

Hakk’ın azametini düÅŸünseydi ÅŸu insan,
Bir zerre yapamazdı Ona günah ve isyan.

Yalnız ilmihalini bilir ise bir kişi,
Ona akıllı demek, deÄŸil hiç akıl iÅŸi.

Asıl şu kimsedir ki aklı başında olan,
O bildikleri ile amel eder durmadan.

Ey insan, günahını gizliyorsan sen nasıl,
İyiliklerini de gizlemeyi bil asıl.

İki haslet vardır ki, kalbe sıkıntı verir.
Bunlar da, çok konuÅŸmak ve bir de çok yemektir.

Bir kimse, gazabına hakim olamaz ise,
Takva sahibi kiÅŸi denilmez o kimseye.

Bir müminin izzeti, günahtan kaçınmaktır.
Şerefi, geceleri kalkıp namaz kılmaktır.

Evladına duası, bir baba ve annenin,
Ümmetine duası gibidir Peygamberin.

Sadece ağız ile ÅŸükretmek, ÅŸükür olmaz.
Yahut da kifayetsiz ÅŸükür olur, gayet az.

Asıl ÅŸükür odur ki, vücudun her a’zası,
Ä°slam’a uymalıdır, budur iÅŸin esası.

Mesela gözün ÅŸükrü, bakmamaktır harama.
Yani haram görünce, olmalı sanki a’ma.

DiÄŸer a’zalar dahi, iÅŸlemezse tek haram,
Ancak böyle yapanlar, ÅŸükretmiÅŸ olurlar tam.

Hakiki bir mümine, ÅŸu lazım önce esas:
Kuvvetli bir imanla, riyasız, tam bir ihlas.

EÄŸer bir Müslümanda, bu iki ÅŸey var ise,
Mühim deÄŸil giydiÄŸi ayakkabı, elbise.

Müslüman, almak deÄŸil, vermeyi kârlı bilir.
Bilir ki, verenlere vardır sevap ve ecir.

Alışık olduğundan o kimse hep vermeğe,
Ölürken, ruhunu da kolay verir meleÄŸe.

Halbuki hep almaya alışmışsa bir kişi,
Elinden bir ÅŸey çıksa, üzülür, yanar içi.

Ömrü bitip, eceli geldiÄŸinde nihayet,
Ruhunu da vermeye, zorlanır, çeker zahmet.)