Cabir-el Kürdi var ki, Allah dostlarındandır.
Gönüllere işleyen nasihatları vardır.

Hanbeli mezhebinin, büyük âlimlerinden.
Devrinin faziletli, üstün velilerinden.

Çok yüksek derece ve keramet sahibiydi.
Herkesce sevilen ve sayılan bir veliydi.

Nafakası, kendine verilirdi gaibten.
Ne yiyip ne içtiği, bilinmezdi katiyen.

Bir gün bir talebesi, gelerek huzuruna,
Dedi ki: (Sefer için, izniniz var mı bana?

Gemiyle Hindistan'a gitmek arzu ederim.
Yüksek müsaadenizle, duanızı isterim.)

Buyurdu: (Hak teâlâ, versin sana selamet.
Yollarda, bir sıkıntı gelirse sana şayet,

Telaşlanma, o anda beni getir yâdına.
Allah'ın yardımıyla gelirim imdadına.)

Talebe (Peki) deyip, ayrıldı huzurundan.
Ve altı ay bir zaman geçmişti ki aradan,

Evinde otururken, bir gün bu mübarek zat,
Heyecanla fırlayıp, ayağa kalktı bizzat.

İşaretler eyledi, sanki birilerine.
Sağa sola yürüyüp, oturdu sonra yine.

Evinde bulunanlar, birşey anlamadılar.
Daha sonra, bu işin hikmetini sordular.

Cevaben buyurdu ki: (Falanca talebemiz,
Denizde boğulurken, yardım ettik ona biz.)

Bir ay sonra talebe, gelerek huzuruna,
Kapandı hocasının, mübarek ayağına.

Dedi ki: (Ey efendim, yardım etmeseydiniz,
O anda helak olur, boğulurduk hepimiz.)

Sonra, bir arkadaşı sordu ki: (Biraderim,
Hadise nasıl oldu, anlat, biz de bilelim.)

Dedi: (Biz gemideydik, rüzgar çıktı bir gece.
Dalgalar, dağlar gibi geliyordu peşpeşe.

Nihayet batırırken dalgalar gemimizi,
Hocamı hatırladım, kurtardı gelip bizi.

Eli ile, rüzgara işaret eyleyince,
O şiddetli rüzgarlar, birden durdu hemence.

Yaptı bir işaret de, eliyle dalgalara.
O dağ gibi dalgalar, kayboldular o ara.

Sonra da, sağa sola yürüdü bir kaç adım.
Ve gözlerden kayboldu, aradım, bulamadım.)

Bu zat, bir sohbetinde, buyurdu: (Ey insanlar!
Gaflete gelmeyin ki, ahirette hesap var.

Hele kul haklarında, olur ki öyle dehşet,
Peygamberlere bile, gelir korku ve haşyet.

Bir gıybet, bir iftira, gönül yıkma, su-i zan,
Yüzünden, Cehenneme atılır nice insan.

Bu günahlar, girer ki kul hakkının içine,
Atılır böyleleri, Cehennem ateşine.

Pişman olmamak için, mahşer gününde yarın,
Asla girmemelidir, hakkına insanların.)