Celaleddin Tebrizi, âlim ve veli bir zat.
Åžu hadis-i ÅŸerifi izah etti o bizzat:

(Bu dünya, müminlere, sanki hapishanedir.
Ve lakin kâfirlere, rahat, sanki Cennettir.)

Dedi: (Böyle ise de bu hadisin manası,
Lakin izah etmeden zordur anlaşılması.

Çünkü biz, dünyada da, kâfirlere nazaran,
Sanki Cennet hayatı yaşıyoruz her zaman.

Niçin hapishanedir bu dünya öyle ise?
Çünkü Cennete göre, böyle gelir bu bize.

Nitekim ahirette, Cehennemden son çıkan,
Mümine, dünya kadar Cennet vardır o zaman.

Ve hatta bu dünyadan on misli daha büyük,
Ona, nimetle dolu verilir Cennette mülk.

O geniÅŸliÄŸe göre, bu dünyadaki evler,
Hatta saray da olsa, bir zindan gibidirler.

Bir gün, Abdülkadir-i Geylani hazretleri,
GiyinmiÅŸ çok kıymetli güzel elbiseleri,

Sırtına bir ÅŸal alıp, çok da güzel bir atla,
Bir yere gidiyordu, heybet ve saltanatla.

O ara bir yahudi, sırtlanmış çalı diken,
Ter kan içerisinde, yalın ayak giderken,

Hazret-i Geylani'yi, bu haliyle görerek,
Geçer hemen atının önüne (Duur!) diyerek.

Der ki: (Ey Gavs-ı a'zam, sizin Peygamberiniz,
Åžöyle bir ÅŸey söylemiÅŸ, var mıdır haberiniz?

DemiÅŸ ki: (Müminlere, zindandır bu dünya tam.
Kâfirlere Cennettir), doÄŸru mudur bu kelam?)

O, (DoÄŸrudur) deyince, der ki hemen yahudi:
(Neresi doÄŸru bunun, izah et bana haydi!

Yani Cennette miyim ben ÅŸu kötü halimle?
Sen de zindanda mısın yani şu haşmetinle?)

Keramet göstermeye, mecbur kalır o artık.
Attan inip, yanına yaklaşır o aralık.

SaÄŸ kolunun içini gösterip yahudiye,
Buyurur: (Bak bakalım, ne görüyorsun?) diye.

O, bakınca görür ki, bir Cennet var muazzam.
Orada, zevk içinde oturur Gavs-ı a'zam.

Buyurur: (Åžimdi söyle, Cennet, bu dünya mıdır?
Yoksa ÅŸimdi gördüÄŸün o geniÅŸ mekan mıdır?)

Der ki: (O Cennetteki yerini gördüm senin.
Hakikaten burada, sen hapishanedesin.)

Sonra da, sol kolunun içini göstererek,
Sorar o yahudiye: (Ne görürsün?) diyerek.

Cehennemde yanarken görür o kendisini.
Bir dehÅŸete kapılıp, korku sarar içini.

Gavs-ı a'zam buyurur: (Åžimdi de söyler misin?
Burda Cehennemde mi, yoksa Cennette misin?)

Der ki: (Ey Gavs-ı a'zam, haklıymışsın sen meğer.
Ahirete nazaran, CennetmiÅŸ bize bu yer)

Sonra, can-ü gönülden getirip ÅŸehadeti,
İman edip kazanır, ebedi saadeti.