Cüneyd-i Bağdadi’yi tanıyan bir büyük zat,
Bu Allah adamının yanına geldi bizzat.

Lakin kalb gözü ile gördü ki bakıp o an,
Şeytanlar, kaçışıyor bu velinin yanından.

Hatta yaklaştığında, kızgın gördü kendini.
O anda anlamadı bu işin hikmetini.

Arz etti ki: (Ey Cüneyd, bilirdik ki, bir insan,
Kızınca, etrafına toplanır cümle şeytan.

Lakin ben görürüm ki, öfkeniz varken sizin,
Şeytanlar kaçışıyor yanınızdan, ne için?)

Buyurdu ki: (Doğrudur, lakin bizim öfkemiz,
Yalnız Allah içindir, hiç karışmaz nefsimiz.

Eğer ki nefsi için öfkelenirse insan,
İşte böylelerinin yanına gelir şeytan.)

Bu veliyi tanıyan yine bir kimse vardı.
Alış veriş yapmaya, bir gün çarşıya vardı.

Yolda bir kadın görüp, baktı ona bir miktar.
Sonradan toparlanıp, etti tövbe istiğfar.

Hanesine gelip de, aynaya baktığında,
Simasının rengini, siyah gördü o anda.

Sonradan hatırına geldi ki bu kişinin:
Cüneyd-i Bağdadi'ye gideyim bu iş için.

O dahi benim için, etsin tövbe istiğfar.
Rabbimin rızasını alırım belki tekrar.

Lakin kendi diyarı, ruhbe denen bir yerdi.
Bağdat ise, bir hayli uzak mesafedeydi.

Günlerce yol katedip, Bağdat'a vardı hemen.
Kapısını çalıp da, içeriye girmeden,

O, içerden ismiyle hitab edip bu zata,
Buyurdu ki: (Ey filan, safa geldin Bağdat'a.

Sen, filan gün Ruhbe'de harama eyle nazar.
Biz, Bağdat'ta edelim, ona tövbe istiğfar.)

Sonra içeri girip, kavuştu çok feyzine.
Yüzünün siyahlığı, beyaza döndü yine.

Bir gün de, bir genç geldi bu velinin yanına.
Dedi ki: (Ey efendim, bir himmet edin bana.

Gözlerimi, yabancı kadınlara bakmaktan,
Hiç men edemiyorum, korkuyorum yanmaktan.

Ne olur, bu hususta bana yardım ediniz.
Bu babta, nedir bana tavsiye ve emriniz?)

Buyurdu ki: (Evladım, sen ona baktığın an,
Bil ki, Hak teâlâ da, sana bakar o zaman.

Ve senin, o kadını görmenden daha fazla,
Rabbin seni görüyor, unutma bunu asla.

Sen Onu görmesen de, görüyor seni Allah.
Öyleyse O görürken, işlenir mi hiç günah?)

Bu söz, ziyadesiyle tesir etti o gence.
Bütün günahlarına, tövbe etti hemence.

Artık çirkinliğini görürdü her günahın.
Rabbani tesir vardır sözünde evliyanın.